10 dagen na de aanslagen van 22 maart krijgt de zwangere Samira Laroussa, politieagente op de luchthaven van Brussel, de opdracht om alle bagage en persoonlijke spullen die zijn achtergebleven in de vertrekhal terug te bezorgen aan de slachtoffers en nabestaanden. Samira, zelf getuige van de aanslagen, weigert in eerste instantie, omdat ze vindt dat de beveiliging op de luchthaven prioritair is. Tot ze de echtgenoot en dochter ontmoet van de omgekomen Benny Goossens die nog op zoek zijn naar zijn rugzak. Onverwacht krijgt ze die dag ook een miskraam. Intussen probeert Samira's vader na 20 jaar van stilzwijgen terug contact met haar op te nemen.
Terwijl Tom thuis rouwt om hun ongeboren kind, vlucht Samira weg in de enorme hangar vol achtergebleven spullen. Ze gaat op zoek naar de verloren knuffel van een slachtoffertje en stuit daarbij op de kapotte sjaal van Babs, een goede vriendin die bij de aanslagen om het leven is gekomen. Wanneer ze de sjaal terugbrengt naar weduwnaar Chris, kan Samira niet anders dan toegeven dat ze bij Babs was op het moment vlak na de ontploffing. Samira's jongste collega Peter, die zwaargewond is geraakt bij de aanslagen, polst intussen bij zijn collega's naar zijn horloge dat hij is kwijtgeraakt op 22 maart.
Samira gaat op zoek naar de persoonlijke spullen van Astrid, een jonge vrouw die beide benen verloor in de aanslagen. Ondertussen neemt weduwnaar Chris terug contact met haar op. Hij vraagt haar naar de laatste momenten van Babs, maar Samira's herinneringen van die dag zijn niet meer dan wat losse flarden en beelden. Samira gaat op zoek naar de persoonlijke spullen van Astrid, een jonge vrouw die beide benen verloor in de aanslagen. Ondertussen neemt weduwnaar Chris terug contact met haar op. Hij vraagt haar naar de laatste momenten van Babs, maar Samira's herinneringen van die dag zijn niet meer dan wat losse flarden en beelden.
Samira's nieuwe baas beslist om de hangar toe te wijzen aan bagageafhandelaar Alliaport. Maar Samira protesteert: deze achtergebleven spullen zijn niet zomaar bagage! In afwachting van een reactie van hogerop, maakt Samira kennis met Johan, wiens vrouw Saskia sinds de aanslagen in coma ligt. Verscheurd door vermoedens van overspel, vraagt Johan Samira op zoek te gaan naar Saskia's handtas, in de hoop daarin het nodige bewijs te vinden van haar bedrog. Intussen vindt Samira thuis steeds minder aansluiting. 's Avonds ontvlucht ze een etentje met vrienden en rijdt ze naar Chris met wie ze zich veel meer verbonden voelt.
Samira gaat op zoek naar de gsm van poetsman Mohammad, die op 22 maart zijn collega Moussa in zijn armen heeft voelen sterven. Samira herkent haar eigen pijn in Mohammads verhaal en wanneer hij in de steek wordt gelaten door de verzekering, beslist ze dan ook om alles te laten vallen en hem te helpen, ten koste van zichzelf. Ze verliest zich in de strijd en overschrijdt grenzen, waardoor haar job op de helling komt te staan. Tom ontdekt dan weer dat Samira tegen hem heeft gelogen. In een ultiem gesprek probeert hij tot haar door te dringen, maar Samira is veranderd: ze is niet meer dezelfde persoon als voor de aanslagen. Om te ontsnappen aan haar herinneringen en nachtmerries neemt Samira een drastische beslissing.
Samira wordt opgevangen door Younes, die wil dat ze eindelijk inziet dat ze zelf een slachtoffer is van de aanslagen en dat ze aan posttraumatische stress lijdt. Maar wanneer Samira ontdekt dat haar broer een armbandje bezit dat nog van haar moeder is geweest, besluit ze opnieuw de confrontatie met haar vader aan te gaan. Want die had toch alles weggegooid van haar moeder? Frieda, een parketmedewerkster, belt naar Samira met de vraag of ze Elly wil ontmoeten. Het kind beweert een engel te hebben gezien, maar uit de camerabeelden van die dag blijkt het om Samira te gaan. Frieda stelt aan Samira voor om samen met haar de camerabeelden van die dag te bekijken. Voor Samira is het een kans om eindelijk haar eigen demonen onder ogen te zien.
