Vlaanderen, 1747. Jan de Lichte keert terug van de Oostenrijkse oorlog als een gevangene, beschuldigd van moord en desertie. Hij slaagt erin te ontsnappen en keert terug naar zijn geboortestreek en ontdekt er een ruwe, verdeelde wereld. De stad, waar burgemeester Coffijn met harde hand regeert, slaat met grote willekeur al het uitschot in de ban.
Tincke neemt Jan mee in de wrede, ellendige wereld van de bannelingen. Misdaad, hoeren, wetteloosheid en uitbuiting zijn er schering en inslag. De streek kreunt onder de bezetting van de Fransen. Jan wil er niet blijven, hij droomt van een rechtvaardiger leven in Amerika maar eerst moet hij nog de familie Embo in de stad inlichten over de onfortuinlijke dood van hun zoon.
Tincke bevrijdt een zwaargewonde Jan en ontdekt de ware toedracht van de premie op Jans hoofd. Coffijn wil de bereikbaarheid van de stad vergroten door de aanleg van een weg. De stadskas beschikt niet over de nodige fondsen en hij dwingt Van Ghelderhode om de bannelingen te gebruiken als goedkope slaven. Ze doen een beroep op compagnie Simon, een criminele bende, om die te ronselen.
De overval op de postkoets lijkt een groot succes maar een deel van de buit zorgt voor heel wat problemen. Coffijn looft, tegen het advies van Baru in, een premie uit om de daders op te pakken. Jan en Tincke treden toe tot de bende van De Schele en helpen compagnie Simon met de aanleg van de weg die een ongeziene aanvang neemt. Jan verzet zich tegen de uitbuiting van de bannelingen.
De verdwijning van Héloïse beroert de gemoederen in de stad. Haar vader is ontroostbaar en gaat te rade bij Deken Pycke, die hem belooft haar op te sporen en haar bij haar terugkeer te zullen zuiveren. Baru weet ondertussen van Anne-Marie dat Jan de Lichte en zijn bende achter de postkoetsoverval zitten en gaat naar hem op zoek. Tincke wordt ontboden bij IJzeren Simon en krijgt te horen dat hij de nieuwe patron van de klassezaak De Floeren Aap kan worden, al zijn daar een paar niet mis te verstane voorwaarden aan verbonden. In het zigeunerkamp beslist een twijfelende Héloïse, ondanks het hartzeer om haar vader, om samen met Jan voorgoed te vertrekken.
De Spanjol gaat op zoek naar de gewonde Tincke want IJzeren Simon wil koste wat het kost Tinckes kop na wat hij De Schele heeft aangedaan. Coffijn heeft tot Baru's ontzetting de schatbewaarder laten oppakken omdat de reservekas verdwenen is. Jan belooft De Spanjol dat hij Tincke zal vinden en dat hij diens kop persoonlijk aan IJzeren Simon zal overhandigen. De teruggekeerde Héloïse is fel verzwakt en wordt door Pycke aan een zuiveringsritueel onderworpen. Een wanhopige Anne-Marie belooft Baru een doorbraak op voorwaarde dat hij haar herenigt met haar zus. De uiteindelijke confrontatie tussen Jan en IJzeren Simon krijgt een abrupte, onverwachte wending.
Een aangeslagen Tincke en de bende beramen een plan om de gevangen genomen Jan te bevrijden. Baru krijgt door de uitlevering van Jan zijn beloofde pruik en treedt toe tot het schepencollege. Schele Simon sluit een nieuw pact met Van Gelderhode en belooft dat de werken aan de weg zullen voortgezet worden. Anne-Marie wordt herenigd met haar zus en ze krijgen onderdak in de nieuwe woonst van Baru. Héloïse en Nicolaï bereiden zich voor op hun huwelijk dat nu onafwendbaar lijkt. Het plan van Tincke om Jan te bevrijden komt in gevaar en Coffijn beslist om Jan onmiddellijk op te hangen.
Eén jaar later: de werken aan de weg zijn voltooid en hoe groot de welvaart in de stad ook is, de ellende in het kamp bij de bannelingen is des te groter. De dood van Jan hangt nog steeds als een schaduw over het kamp en een zieke Tincke probeert De Floeren Aap nieuw leven te blazen. Burgemeester Coffijn heeft een groots en ambitieus plan: hij wil een kanaal graven om de voorspoed in de stad te bewerkstelligen. Michel Embo is van slag als hij een brief krijgt over de ware toedracht van de dood van zijn zoon. Baru acht de tijd gekomen om zich te verloven met Anne-Marie, ze stemt aarzelend in. Deken Pycke krijgt bezoek van drie mysterieuze paters die hem uiterst zeldzame relieken aanbieden. De jaarlijkse Bloedprocessie zal er één worden om nooit te vergeten.
Jan is opgestaan uit de doden en is strijdvaardiger dan ooit. Na de dood van Pycke rust de vloek van Jan nu op Baru en Coffijn, al is die laatste niet echt onder de indruk. Maman ontdekt waarom Héloïse nog steeds niet zwanger is en wijst een woedende Nicolaï op zijn plicht. Jan, Tincke en De Schoen dringen de stad binnen en plegen een ongeziene overval die voor de nodige beroering zorgt in de hogere kringen. Bij de verdeling van de buit in het kamp blijkt die nog veel nog groter te zijn dan verwacht en een mooie, zorgeloze toekomst lijkt in het verschiet te liggen van de bannelingen. Anne-Marie, die Jan verraden heeft, staat doodsangsten uit na Jans terugkeer en biedt hem aan om hem te helpen. Ze spreekt in het geheim af met Coffijn.
Na de dood van burgemeester Coffijn is Baru de enige overgeblevene die de wraak van Jan moet vrezen. De voorspoed in het kamp zet de bannelingen aan te dromen van een beter leven maar Jan maant aan tot voorzichtigheid. Van Gelderhode zweert zijn vermoorde zoon te zullen wreken maar Baru, die Coffijn opgevolgd is als burgemeester, belooft hem dat hij met de hulp van het Franse leger het kamp zal binnenvallen en de moordenaar zal oppakken. Generaal de Rassinfosse weigert echter zijn medewerking en Baru stelt Anne-Marie, die Coffijn verraden heeft, voor een ultimatum: zij moet een ontmoeting regelen met Jan de Lichte. Er lijkt een pact in de maak maar de ultieme vernedering van Baru door Anne-Marie bij hun afscheid geeft het lot een dramatische wending.
