W Warszawie dochodzi do makabrycznego morderstwa. Ofiarą jest młoda kobieta. Sprawą zajmują się funkcjonariusze wydziału zabójstw Jan Góra i Ludwik Bończyk oraz ich zespół. W wyniku oględzin ciała ofiary wychodzi na jaw, że sprawca jest kanibalem. Wszystkie ślady wskazują na to, że zabójca zamierza uciec do Estonii. Mimo braku nakazu i wymaganych zgód, Mandżaro i Luizjana ruszają w pościg.
Zeznania kanibala oczyszczają Mandżaro. Po opuszczeniu aresztu Mandżaro poznaje Marię – nową oficer w grupie. Maria jest Polką z Ukrainy. Policjanci prowadzą śledztwo w sprawie zamordowanego dyrektora banku. W czasie czynności śledczych stykają się z nauczycielem – Piotrem Stawiskim. W czasie konferencji prasowej komendanta Parady młody człowiek – Lemuel atakuje dziennikarkę – Paulinę Klejną. Przyznaje, że to on zabił bankiera. Twierdzi też, że jest rzecznikiem, zapowiada wielkie czyny. Zostaje obezwładniony przez Marię i Mandżaro. Dwaj młodzi ludzie, ubrani podobnie jak Lemuel, malują na miejscu zbrodni literę K. Stawiski przy grobie ojca, odsłuchuje z telefonu nagraną w banku rozmowę Mandżaro.
Młodzi ludzie, ubrani podobnie do Lemuela, mordują posłankę Gabrielę Pilch. Na miejscu zbrodni malują na ścianie kolejną literę. Zjawia się ekipa służby wywiadu z major Wiktorią Dymińską na czele. Kobieta bezskutecznie próbuje skłonić Mandżaro do współpracy. Policjanci odnajdują byłego męża zamordowanej, Piotra Stawiskiego. Dzięki zeznaniom przyjaciela zamordowanej udaje się stworzyć portrety pamięciowe zabójców. Maria i Mandżaro stają się parą, także w życiu prywatnym.
Zostaje zamordowany celebryta Tomi Gajewski. Juror w talent-show. Śledztwo doprowadza do konkluzji, że Tomi zginął w wyniku szarpaniny z dwójką dyplomatów. Łączyły ich wspólne, narkotykowe interesy. Łukasz maluje literę na miejscu śmierci Tomiego. Zostaje za to ukarany.
Wiktor zabija emerytowanych milicjantów. Ich dowódca, pozostający w czynnej służbie, nakazuje grupie Luizjany zajęcie się tą sprawą. Przed komendą odbywa się uroczystość odsłonięcia tablicy poświęconej pamięci zabitego tu niegdyś przez milicjantów studenta. Wiktor próbuje zastrzelić Sachonia. Maria ukrywa znajomość ze Stawiskim.
Zamordowana zostaje Paulina Klejna – znana dziennikarka telewizyjna, żona miliardera Szymona Klejny. Część tropów prowadzi do wicepremiera Dariusza Knychały. Mężczyzna miał romans z dziennikarką. Również jego ochroniarz – Czesław utrzymywał z kobietą romantyczną relację. Ula znajduje niepodważalne dowody winy wicepremiera. Rano, po nocy spędzonej z Mandżaro, Maria znika, zostawiając mężczyznę samego w swoim mieszkaniu.
Trwa śledztwo w sprawie zabójstwa Pauliny Klejny. Kobieta udostępniała swoje mieszkanie wicepremierowi i jego oficerowi ochrony na miłosne spotkania. Jednak kamera zainstalowana przez jej męża wszystko rejestrowała. Osaczony przez policję Sasza wzywa kogoś na pomoc. W sąsiednim bloku pojawia się snajper i celnie trafia w Marię.
Mandżaro na trasie swojego codziennego joggingu znajduje nieprzytomnego, przebranego za kobietę Alfreda – byłego wielkiego piłkarza, animatora i prezesa fundacji Mogę wszystko. Alfred twierdzi, że został porwany i nafaszerowany narkotykami przez ludzi, którzy nazywali siebie Luizjaną i Mandżaro. Lemuel ma zostać wysłany do Holandii. Mandżaro, z pomocą Szymona Klejny blokuje jego wyjazd. Major Wiktoria Dymińska, kolejny raz nakłania Mandżaro do współpracy. Odbierają przerażającą wiadomość.
Kolejna bomba rani sprzątaczkę. Następna kierowcę MZA. Ranną sprzątaczkę ktoś usiłuje dobić w szpitalu. Luizjanie i Mandżaro udaje się wpaść na trop zamachowca. Okazuje się, że nieprzytomna i przebywająca w szpitalu Maria jest w ciąży.
Lemuel wychodzi z więzienia. Major nakazuje mu odnalezienie dawnego dowódcy – Selekcjonera. Mandżaro dostaje informację o trzech trupach na dnie Zalewu Zegrzyńskiego. Rzeczywiście, w zatopionym aucie znajdują zwłoki. W szpitalu Mandżaro spotyka wolontariusza zajmującego się m.in. Marią. To Piotr Stawiski.
Zwłoki na dnie jeziora to dwaj ukraińscy oficerowie policji i Polak – poszukiwany bandyta. Matka Marii Ola podaje Mandżaro personalia dowódców córki z policji na Ukrainie. To znalezieni w jeziorze mężczyźni. Policja przeprowadza konfrontację Saszy ze Stawiskim. W szpitalu dochodzi do spotkania Mandżaro ze zwolnionym z aresztu Stawiskim. Milczącym świadkiem sceny jest Joanna Góra Tokarska.
Okazuje się, że Maria walczyła z grupą zajmującą się handlem ludźmi. W czasie wykonywania operacji pod przykrywką, została sprzedana przez swego dowódcę. Grupa Stawiskiego próbuje zlikwidować Kamila w trakcie transportu. Policjanci ratują życie więźnia. Pod wpływem tego zdarzenia Kamil decyduje się mówić. On i pozostali członkowie grupy uczestniczyli w prowadzonej przez Stawiskiego selekcji do grupy do zadań specjalnych w służbach wywiadu. Selekcja nie powiodła się, odchylanie od normy Kamila było zbyt silne.
Policja odnajduje i uwalnia Mandżaro. Niespodziewanie otrzymuje on propozycję lukratywnej posady od Kaliny – właściciela domu, w którym mieszka. Ten wydawałoby się niepozorny emeryt, jest szefem nieformalnego holdingu, którego nominalnym właścicielem był Krzysztof Stawiski. Lemuel, Luty i Maks zmieniają front i wracają do pracy dla Wiktorii. To nie koniec kłopotów Mandżaro.
Młoda kobieta w zaawansowanej ciąży ginie spalona żywcem w aucie staranowanym przez autobus, który wymusił pierwszeństwo przejazdu. Dwa lata później. Bronek Jamroży, oficer policji pod przykrywką pozyskuje do tajnej współpracy znanego rapera, a jednocześnie dilera narkotyków - Kubę Nogackiego. Śledząc Kubę, Bronek trafia do domu bogatego przedsiębiorcy, Grzegorza Bergera, gdzie odbywa się wernisaż rzeźb żony Bergera. Na wernisażu młody oficer poznaje Martynę - piękną architektkę wnętrz.
Bronek zostaje nowym oficerem w grupie Luizjany, ku jego niezadowoleniu. Luizjana wciąż ma pretensję do Parady, że nie walczył o uniewinnienie i przywrócenie do policji Mandżaro.
Majewska, nauczycielka chemii, produkuje metamfetaminę razem ze swoim uczniem. To Cezarym Różyckim, syn prokurator prowadzącej sprawę morderstwa spod supermarketu. Para zastraszona przez ludzi „bez twarzy” niszczy swoją wytwórnię narkotyków i umieszcza w sieci film dokumentujący ten fakt. Tymczasem okazuje się, że właścicielem helikoptera, z którego zrzucono Kubę Nogackiego, jest Grzegorz Berger. Policjanci przesłuchują go, ale nie posuwa to śledztwa do przodu. Z kolei Paula proponuje Luizjanie, by zajął w jej mieszkaniu wolny pokój. Bończyk przyjmuje propozycję. Za to w mieszkaniu Bronka pojawiają się policjanci z Biura Spraw Wewnętrznych Policji. Poszukują zaginionych dwóch kilogramów kokainy, których policjant użył przy werbunku Kuby Nogackiego. W trakcie przeszukania Martyna dowiaduje się, że Bronek kilkanaście lat wcześniej znalazł w mieszkaniu ciało swojej zamordowanej matki.
Jacek, informator Bronka, zostaje pobity przez zamaskowanych mężczyzn. Bronek podejrzewa, że napaść na dilera może łączyć się z prowadzonym przez niego dochodzeniem. Śledztwo w sprawie spalonej wytwórni amfetaminy doprowadza policjantów do Cezarego Różyckiego, syna pani prokurator. Kobieta opóźnia czynności śledcze. Matka i syn wspólnie postanawiają, że chłopak zniknie z miasta. Różycka chce w ten sposób uchronić go przed przesłuchaniem i potencjalnym oskarżeniem. Tuż przed wyjazdem Cezary zostaje porwany. W ręce zamaskowanych porywaczy wydaje go jego zaszantażowana partnerka, Majewska. Niedługo potem zamaskowani sprawcy przystępują do likwidacji zbędnej już nauczycielki. Próba zostaje udaremniona przez przypadkowych przechodniów. Nieprzytomna kobieta trafia do szpitala. Tymczasem za pośrednictwem telewizji zostaje ogłoszona deklaracja sprawców morderstw. Kobiecy głos informuje, że właśnie została przywrócona kara śmierci dla dilerów i producentów narkotyków.
W szpitalu Majewskiej zostaje podana zabójcza dawka narkotyku, jaki sama produkowała. Bronek podejmuje pościg za sprawcą – przebranym w sutannę i z maseczką chirurgiczną na twarzy. Przez chwilę widzi nawet jego twarz, ale zostaje obezwładniony przez wspólnika zabójcy. Z kolei prokurator Judyta Różycka zostaje wyłączona ze śledztwa w związku tym, że jej syn jest jednym z podejrzanych. Jednocześnie prokuratorka dostaje anonimową przesyłkę z aktami sprawy zabójstwa Katarzyny Jamroży, matki Bronka. Różycka informuje Luizjanę o porwaniu syna i o otrzymanych aktach sprawy. Za to Bronek zostaje zatrzymany przez funkcjonariuszy Biura Spraw Wewnętrznych Policji. Tymczasem zespół Bończyka jest coraz bliżej poznania tożsamości jednego ze sprawców. Wiele poszlak wskazuje na żołnierza – sierżanta sił specjalnych, Dariusza Kowala. Policja rozpoczyna obserwację podejrzanego. Mężczyzna samotnie opiekuje się niepełnosprawnym synem. Chłopak to narkoman doprowadzony przez używki do stanu wegetatywnego.
Judyta Różycka spotyka się z odbywającym karę więzienia „Ciaperem”. Może mieć on informacje na temat zabójstwa matki Bronka. Porwany Cezary Różycki jest z kolei poddawany torturom fizycznym i psychicznym. Ciągle ogląda między innymi na monitorze obraz płonącego auta miażdżonego przez autobus. To zapis wypadku spowodowanego przez naćpanego kierowcę. Tymczasem ktoś odsyła zaginione dwa kilogramy kokainy na policję. Dzięki temu śledztwo Biura Spraw Wewnętrznych przeciw Bronkowi zostaje zawieszone. Wraz z kokainą zostaje przysłana karta wstępu do luksusowego SPA. Należała ona do Kuby, rapera zabitego na stadionie. Z kolei śledząc Kowala, policjanci trafiają do baraku, w którym podejrzany prawdopodobnie przetrzymuje Cezarego Różyckiego. Trafia tu również Judyta, matka porwanego. Zaczyna się szturm policji i kontrterrorystów.
Policjanci przesłuchują zatrzymanych żołnierzy – Kowala i jego kolegę. Utrzymują, że nie są sprawcami porwania Cezarego Różyckiego. Mimo nalegań prokurator Różyckiej, Kowal z towarzyszem zostają zwolnieni z aresztu. Udowodniono im jednak jedynie sprawstwo napadu na dilera. Nie wypierają się tego, mają wręcz poczucie misji. Jednocześnie pojawiają się nowe fakty w sprawie zabójstwa matki Bronka. Okazuje się, że z akt śledztwa zniknęły wszystkie informacje dotyczące głównego podejrzanego. Jaskółka i Bronek spotykają się z Niną. To właścicielka luksusowego SPA, do którego uczęszczał Kuba Nogacki i do którego karta została podrzucona policji wraz z kokainą.
Jaskółka nakazuje Bronkowi zachować w tajemnicy fakt, że Nina miała podejrzenia co do osoby Bergera. Jak się okazuje, gangster, podobnie jak Nina, to tajny współpracownik wydziału narkotyków i cenny kontakt. Policjanci w końcu trafiają na numer telefonu, z którym łączyły się wszystkie ofiary. Tymczasem prokurator Artur Rachman, który zastąpił odsuniętą od śledztwa Różycką, przesłuchuje „Ciapera”. Jednoznacznie wskazuje on Bronka jako sprawcę zabójstwa matki. Zapis przesłuchania trafia do Andrzeja Kaliny. Ma on plan, by policjant odnalazł prawdziwego winnego, a później zamknął go na dożywocie albo… zabił.
Coraz więcej poszlak wskazuje na Bergera, jako możliwego zleceniodawcę zabójstw. Policja obejmuje go stałą obserwacją. Wszystko, co się wydarzy wokół jego domu, będzie rejestrowane. Bronek dokonuje z kolei prowokacji, skutkiem której wykrywa wtyczkę Bergera w grupie śledczej. Jednocześnie coraz więcej tropów wskazuje, że to Bronek zabił swoją matkę. W związku z tym zostaje on odsunięty od śledztwa w sprawie Bergera. Równocześnie Jamroży poznaje tajemnicę Martyny. Jej siostra bliźniczka – Helena zginęła w tragicznym wypadku. Jej samochód został zmiażdżony przez autobus, którego kierowca był pod wpływem narkotyków.
Bronek dowiaduje się od Kowala, że jego syn, Tomasz Jasiecki i Piotr Niewiński (kierowca autobusu, który spowodował śmiertelny wypadek siostry Martyny) wychowywali się razem i razem wpadli w sidła nałogu. Tymczasem Martyna koordynuje ostatnie przygotowania do dużej zagranicznej wystawy żony Grzegorza Bergera. Bronek z kolei spotyka się z ojcem. Informuje go o wznowieniu śledztwa w sprawie śmierci matki Bronka i że on sam jest w tym śledztwie podejrzanym. Później Justyn Jamroży, przyznaje się do winy. Twierdzi, że to on zabił swoją byłą żonę. W tej sytuacji oczyszczony z zarzutów Bronek wraca do pracy.
Zamaskowani odbywają ostatnią odprawę, uczestniczy w niej Martyna. Później zostaje uprowadzona ciężarówka należąca do firmy Bergera. Z kolei prokurator Różycka dochodzi do porozumienia z porywaczami syna, którzy żądają okupu. Funkcjonariusze mają dyskretnie kontrolować akcję przekazania okupu. W tym samym czasie firma transportowa wywozi duże skrzynie z posiadłości Bergerów. Ciężarówka jest śledzona przez Bronka, a jej zawartość okaże się zaskoczeniem dla wszystkich.
Berger zostaje aresztowany, gdyż jego udział w porwaniu młodego Różyca wydaje się być oczywisty. Chłopak rozpoznaje piwnicę w domu Bergera jako miejsce swego uwięzienia. Za sprawstwem Bergera przemawiają też liczne dowody: bilingi i nagrania rozmów, rejestracja filmowa, odciski palców, ślady biologiczne. Bronek ma jednak co do tego wątpliwości. Tymczasem dzwoni do niego Martyna, która została uprowadzona przez swoich wspólników. Okazali się nie być tymi, za kogo się podawali.
Kalina stawia Bronkowi ultimatum – odda mu Martynę za Bergera. Z kolei Berger składa propozycję prokuraturze: pójdzie na współpracę i da materiały obciążające Andrzeja Kalinę. Ostatecznie wychodzi z aresztu, po czym zostaje porwany. Natomiast Martyna tylko na chwilę trafia na wolność...
