Bijna vier jaar duurde het terreurregime van dictator Pol Pot. Van 1976 tot 1979. Rond twee miljoen Cambodjanen, een kwart van de bevolking, overleefden zijn schrikbewind niet. Een kwart van de bevolking. En wat deed de rest van de wereld? Die keek toe. De nachtmerrie is voorbij. Maar de Cambodjanen zijn hun verleden nog niet vergeten. Maar de trein, symbool voor een weg naar een nieuwe toekomst, rijdt weer. In een propvolle trein registreert filmmaker Rob Hof de dramatische levensverhalen van gewone mensen, die van dag tot dag leven en hun best doen om aan de kost te komen. Ze willen allemaal dat hun kinderen een betere toekomst krijgen. Hor Kemhan is een drukbezet Boeddhistisch monnik. In zijn eigen minitempel aan huis komen tientallen mensen hem om raad vragen of laten hun nieuwste aanwinst (make-up, mobieltje) door hem inzegenen. Hij trekt er ook met zijn brommer op uit om gebedsrituelen uit te voeren. Een stressvol bestaan. Er is ook een kleine islamitische minderheid in Cambodja, de Cham-gemeenschap, die zijn eigen cultuur en religie weet te bewaren. Terug in de trein maken we kennis met de vlijtige vrouw, die de restauratie runt. Zij kookt en haar kinderen serveren de etenswaren uit tot op het dak.
Kennis is het Begin", zegt voormalig premier Mahathir in deze aflevering van Sporen uit het Oosten. Mahathir vertelt Moslimleiders wereldwijd dat ze dit eerste vers van de Koran weer moeten volgen. Want kennis is een bron van bron van ontwikkeling en welvaart. Alleen zo kan de Islamitische wereld het Westen bijbenen. In Maleisië gaf Mahathir het voorbeeld. In één generatie heeft hij dit land veranderd van grondstoffenleverancier tot een industriële natie, die concurrerend is op de wereldmarkt. In de trein gesprekken met moslims, boeddhisten en hindoes. Eén ding hebben ze allen gemeen: iedereen is trots op Maleisië en wil zijn bijdrage leveren.
Per trein van de Birmese hoofdstad Rangoon naar Benapole, grens tussen Bangladesh en India. Beide landen zijn gesloten samenlevingen. In Birma wordt alle oppositie de mond gesnoerd. Internet is er niet vrij toegankelijk en het wemelt er van de verklikkers. In de trein sfeerbeelden van reizigers. Buiten de trein portretten van politieke vluchtelingen. Bangladesh is een land van contrasten. Een land waar de regering een moderne Islam predikt, maar tegelijkertijd dagelijks geweld tegen andersgelovigen toelaat. Maar Bangladesh is ook het land van een rijke literatuur en veel muziek en een van de reizigsters biedt haar dochter ten huwelijk aan.
Per trein van de grens met Bangladesh tot Rameswaram in het Zuiden. Gesprekken met reizigers, die hun eigen identiteit proberen te behouden binnen een snel veranderende samenleving. Een jonge reiziger vertelt over zijn droom manager van een IT-multinational te worden. Geen onrealistische droom in India, dat de laatste tien jaar een IT-wereldmacht geworden is. Twee jonge IT-managers zweren bij eeuwenoude tradities en zeggen dat modernisering niet meer verwestersing betekent. Tegelijkertijd heeft India een 24-uurs kenniseconomie, die met de hele wereld concurreert.
Rob Hof wordt gevolgd tijdens het tweede deel van zijn treinreis door India, van Rameswaram via Cochin, Bombay, Ahmadabad en Delhi naar Amritsar bij de grens met Pakistan. Met tussenstops in Cochin en Mumbai. Aan de orde komen: de tegenstellingen in India tussen arm en rijk en tussen de verschillende religies; de groeiende economie in India; de toename van geweldadige religieuze conflicten in India; naastenliefde; de islam; het belang van kennis over en begrip voor elkaars religie; het hindoeïsme; mensen die politiek belang hebben bij het aanwakkeren van religieuze conflicten; de gemêleerde bevolking van Cochin; de apostel Thomas, die het christelijke geloof naar India bracht; de Syrisch-orthodoxe gemeenschap in Cochin; de stad Bombay (tegenwoordig Mumbai genoemd); de bloedige rellen tussen verschillende religieuzen in de jaren negentig in Bombay; religieuze harmonie; de haat en achterdocht tussen verschillende religieuze groepen, die ontstaat door het verspreiden van vooroordelen en valse geruchten; de stad Ahmadabad; religieuze fundamentalisten; de stad Delhi; de opkomst van callcentra, waar mensen werken in opdracht van westerse bedrijven en spreken met westerse klanten; de voordelen van globalisering voor India; de economische onafhankelijkheid van vrouwen; de economische opkomst van de derde wereld; de Vriendschapsexpress naar Pakistan.
Hof wordt gevolgd op zijn reis door Pakistan, met de trein vanaf het grensgebied tussen India en Pakistan naar Lahore, Rawalpindi en Peshawar, vanaf daar met een vrachtauto naar Kabul in Afghanistan en via een moeizame weg weer terug naar Pakistan en vanaf daar verder met de trein naar de grens met Iran. Tijdens de reis wordt hij bewaakt door acht gewapende agenten, die hij in Rawalpinda weet af te schudden. Aan de orde komen: de moeizame relatie tussen India en Pakistan, na de afscheiding van Pakistan in 1947; de letterlijke betekenis van Pakistan: land der moslims; de belangrijke rol van de fundamentalistische islam in Pakistan; de conflicten tussen moslims, hindoes en christenen, en tussen moslims onderling; Lahore, de culturele hoofdstad van het land; de mensenrechtensituatie in Pakistan; het geweld tegen de ahmadiyyahs, een kleine groep van liberale, vreedzame en tolerante moslims, die zich geen moslim mogen noemen volgens de Pakistaanse wet; de rechten van arbeiders; tolerantie; de militante sfeer in Pakistan; de onderdrukking van vrouwen die plaatsvindt in naam van de islam; de moeite die minderheden in Pakistan hebben met het vinden van een baan, omdat ze gediscrimineerd worden; de Khyberpas tussen Pakistan en Afghanistan; de verschillende oorlogen in Afghanistan; de modernisering en wederopbouw die momenteel plaatsvindt in Afghanistan; de hoop op een betere toekomst; de positie van vrouwen in Afghanistan; het idee dat er pas vrede zal zijn als iedereen moslim wordt; de problemen die treinen op het traject richting Iran ondervinden door zandstormen.
Treinreis van de Pakistaans-Iranese grens via Zahedan en Kerman naar hoofdstad Teheran en vandaar per trein richting Istanbul, Turkije. Bij de grens met Turkije vindt een strenge paspoortcontrole plaats. Sluiers verdwijnen massaal zodra de Iraanse trein de Turkse grens gepasseerd is en alles wat verboden is in Iran (alcohol drinken, kaartspel en ongesluierd samenzijn) wordt gedaan in de restauratiewagen. Buiten de trein wordt Lale Seddigh, de enige vrouwelijke autocoureur van Iran, gevolgd tijdens: het rijden van een autorace; een feest bij haar thuis, waar de vrouwen uit angst zelfs binnen een sluier dragen; het interviewen van kooplui op de bazaar voor haar studie journalistiek; het bezoeken van kinderen met kanker. Aan de orde komen: de sluiers die de vrouwen in Iran moeten dragen; de radicale islamitische wetten die er het leven beheersen; de dreigende taal van de ayatollahs tegen het Westen en met name Israël; de islam; de voortdurende controle van Iraanse burgers (m.n. vrouwen), die plaatsvindt om te kijken of ze de islamitische wetten wel naleven; vrijheid van meningsuiting en censuur; het doorbreken van taboes; de onderdrukking van de Iraanse jeugd; de vele jongeren die uit Iran emigreren; de discriminatie van christenen in Iran; het verlangen naar vrijheid dat heerst onder de Iraniërs; de angst onder de Iraanse bevolking.
Treinreis via verschillende historische spoorlijnen vanaf de Turks-Syrische grens bij Al Qamishli naar Aleppo in Syrië. Van hieruit gaat de trein via de Syrische hoofdstad Damascus en de Jordanese hoofdstad Amman door tot aan havenstad Akaba in Syrië, grensplaats met Israël. Aan de orde komen: de bemoeienis van de VS en Israël met de interne zaken van Syrië; de valse beschuldiging van de VS dat Syrië een terroristisch land is; de islam; de haat van alle Arabieren jegens de zionisten in Israël; de haat van de Arabieren tegen westerse regeringen; de hoop dat deze regeringen zich anders zullen gaan gedragen; de haat van het Westen tegen de islamitische wereld; zelfmoordaanslagen; het belang van onderlinge communicatie en het voorkomen van conflicten; respect voor andermans religie; de goedaardigheid van het Syrische volk; de diversiteit onder de bewoners van Syrië; de inval van de VS in Irak; het verlangen naar vrede in het Midden-Oosten; de macht van Amerika over de wereld; het Palestijnse probleem, dat volgens een treinreiziger veroorzaakt is door de Joden; het verlies van Arabisch grondgebied; de stad Maloula, waar christenen en moslims vreedzaam samenleven; religieuze extremisten; Palestina; het feit dat de helft van de bevolking van Jordanië bestaat uit Palestijnen.
De reis voert per vrachttrein van Dimona, in de Negev-woestijn, naar Beersjeewa en vanaf daar met een passagierstrein via o.a. Lod en Bethlehem naar het eindpunt Nassariyah, een Israëlische grensplaats vlak voor Libanon. Aan de orde komt o.a.: de grens tussen Jordanië en Israël bij Eilat; het belang van optimisme bij het zoeken naar een oplossing voor de problemen in het Midden-Oosten; hoop voor de toekomst; de kloof tussen Palestijnen en Joden Israël; de plaats Beersjeewa; de angst en het onbegrip van buitenstaanders voor de situatie in Israël; het leren leven zonder angst voor aanslagen en terrorisme; vrede; de Intifadah; het gezegde "oog om oog, tand om tand"; de Arabische bedoeïenen die door de Joden van hun land verdreven zijn in 1951; de 80.000 bedoeïenen die in Israël leven; de plaats Lod en haar inwoners; het belang van communicatie; het geweld in de stad Bethlehem, de geboorteplaats van Jezus; de hachelijke positie van Palestijnse christenen, die vaak Amerikaanse voorouders hebben; de heilige betekenis van het land Israël voor veel Joden; orthodox joodse kolonisten; de holocaust; het wantrouwen van Joden jegens Arabieren; immigranten van overal ter wereld die naar Israël zijn gekomen; de miljoenen mensen die vinden dat Israël vernietigd moet worden en geen bestaansrecht heeft; de gewildheid van het grondgebied van het land Israël.
Rob Hof wordt gevolgd: op zijn treinreis door Turkije van het Aziatische naar het Europese gedeelte; op bezoek in het plaatsje Tur Ab Din; op zijn boottocht naar Istanbul; in Istanbul. Aan de orde komen: het eerdere bezoek van Hof aan Turkije; de trots van het Turkse volk; de vooroordelen die in Turkije bestaan t.o.v. Koerden; de positieve invloed die de EU zou kunnen hebben op het Turks-Koerdische conflict; de vele Koerdische burgerslachtoffers die zijn gevallen in de strijd tussen de Turken en Koerden; de achtergestelde positie van de Koerdische minderheid; het plaatsje Tur Abdin, waar een Syrische orthodoxe christelijke minderheid leeft die nog Aramees spreekt, de taal van Jezus; de jarenlange vervolging van christenen in Turkije; de genocide op de Armeniërs en andere christenen rond 1915, die officieel nog steeds wordt ontkend door Turkije; de hoop van de orthodoxe christenen dat Turkije zal toetreden tot de EU, zodat zij eindelijk erkenning zullen krijgen; de vele kerken, kloosters en christenen die uit Tur Abdin zijn verdwenen; het belang van het vasthouden aan tradities; de polarisatie tussen het westen en het oosten/het christendom en de islam; de verschillen tussen moderne en ouderwetse moslims; de grote tolerantie in Turkije; het opgeven van veel van de Turkse cultuur om bij Europa te kunnen horen; de angst in Europa voor de Turkse moslims; vrijheid van meningsuiting; mensenrechten; de manier waarop de Turken met hun verleden omgaan; Atatürk die religie en etnische minderheden wilde bannen uit de Turkse staat; de moeilijke positie van de islam in het huidige Turkije; de opkomst van de islam; het dragen van een hoofddoek door moderne vrouwen en het verbod op de hoofddoek in openbare ruimtes.
Rob Hof wordt gevolgd op zijn treinreis dwars door de Balkan. Hij gaat met de zogenaamde Vriendschapsexpres van Istanbul naar Thessaloniki en vanaf daar via Skopje, Pristina, Belgrado en Zagreb naar eindpunt Ljubljana. Met tussenstops in de plaatsen Sid en Vukovar. Aan de orde komen: de toetreding van Turkije tot de EU; de slechte relatie tussen Turkije en Griekenland; de vooroordelen die Grieken en Turken t.o.v. elkaar hebben; de grenzen in de hoofden van de mensen op de Balkan; voormalig Joegoslavië; de Balkanoorlog; Macedonië; de films die Hof de afgelopen twintig jaar in Macedonië maakte; de wens van de Balkan-landen om lid te worden van de EU; de achteruitgang van de economie op de Balkan na het uiteenvallen van Joegoslavië; de conflicten tussen de verschillende etnische groepen (Serviërs, Kroaten, Bosniërs) op de Balkan; hoop op vreedzaam samenleven op de Balkan in de toekomst; de geïsoleerde positie van de Balkan binnen Europa; de drie verloren Servische oorlogen, die Milosevic startte met als doel één groot Servië; de deporatie van Albanezen uit Kosovo; de sfeer van bevrijding in het huidige Kosovo; de haat jegens de Serviërs; de nog vrij rondlopende Servische oorlogsmisdadigers; de volkerenmoord in Srebrenica; het ontbreken van schuldgevoelens bij veel Serviërs; de verering van de oorlogsmisdadigers door veel Serviërs; het uitblijven van ingrijpen door de EU tijdens de oorlogen op de Balkan; Slovenië, dat als eerste republiek van voormalig Joegoslavië lid is geworden van de EU.