Treinreis van de Pakistaans-Iranese grens via Zahedan en Kerman naar hoofdstad Teheran en vandaar per trein richting Istanbul, Turkije. Bij de grens met Turkije vindt een strenge paspoortcontrole plaats. Sluiers verdwijnen massaal zodra de Iraanse trein de Turkse grens gepasseerd is en alles wat verboden is in Iran (alcohol drinken, kaartspel en ongesluierd samenzijn) wordt gedaan in de restauratiewagen. Buiten de trein wordt Lale Seddigh, de enige vrouwelijke autocoureur van Iran, gevolgd tijdens: het rijden van een autorace; een feest bij haar thuis, waar de vrouwen uit angst zelfs binnen een sluier dragen; het interviewen van kooplui op de bazaar voor haar studie journalistiek; het bezoeken van kinderen met kanker. Aan de orde komen: de sluiers die de vrouwen in Iran moeten dragen; de radicale islamitische wetten die er het leven beheersen; de dreigende taal van de ayatollahs tegen het Westen en met name Israël; de islam; de voortdurende controle van Iraanse burgers (m.n. vrouwen), die plaatsvindt om te kijken of ze de islamitische wetten wel naleven; vrijheid van meningsuiting en censuur; het doorbreken van taboes; de onderdrukking van de Iraanse jeugd; de vele jongeren die uit Iran emigreren; de discriminatie van christenen in Iran; het verlangen naar vrijheid dat heerst onder de Iraniërs; de angst onder de Iraanse bevolking.