Régine Bategure wist in 1994 ternauwernood aan de dood te ontsnappen, en bouwde nadien een nieuw leven op in België. Haar oudste dochter Katia noemde ze naar haar geliefde nicht, die voor haar ogen stierf. Ze keert terug naar Rwanda om de moordenaars van haar familie te confronteren met hun daden. Régine onderneemt de reis samen met haar dochter, om haar te tonen waar haar geschiedenis ligt, en haar vragen te beantwoorden. Want wat vertelt een moeder in godsnaam aan haar dochter over die verschrikkelijke genocide? En zal ze zelf een antwoord krijgen en gemoedsrust vinden door de confrontatie met de moordenaars?
Op 7 april 1994 werden in Rwanda tien Belgische Blauwhelmen vermoord. Hun verhaal wordt verteld door Pierre-Henri en Sandrine, de zoon en de weduwe van Thierry Lotin, de luitenant van de vermoorde paracommando’s. Ze bezoeken mensen en plaatsen die een rol hebben gespeeld bij de dood van Lotin en zijn negen kameraden: de plek waar het vliegtuig van president Habyarimana is neergestort en Camp Kigali, waar de para's werden vermoord. Uiteindelijk ontmoeten ze kolonel Luc Marchal, de man die destijds het bevel voerde over het contingent blauwhelmen in Kigali en vaak als zondebok wordt beschouwd bij het drama met de para’s.
Het drama van Don Bosco is het verhaal van meer dan 2000 Rwandezen die bij het begin van de genocide bescherming zochten bij Belgische militairen in de Don Bosco-School in Kigali. Toen de Belgische militairen zich terugtrokken, werden deze vluchtelingen aan hun lot overgelaten en vielen ze ten prooi aan de Hutu-milities. Amper een honderdtal mensen overleefden dit drama. Appoline en Yvonne zijn twee jeugdvriendinnen die de tragedie hebben overleefd. In de school nemen ze plaats tegenover Dominique en Pascal, twee voormalige Belgische paracommando’s die in april 1994 in Don Bosco gekazerneerd waren. Ze keren voor het eerst terug naar Rwanda. Al 25 jaar zitten ze met een schuldgevoel over wat er destijds is gebeurd.
De Belgisch veldloopkampioene Imana Truyers ontsnapte bij mirakel aan de Rwandese genocide. Ze werd geboren in een vluchtelingenkamp in Kigali, haar moeder overleed vlak na de geboorte. Ook Imana is zwak: ze is te vroeg geboren en krijgt malaria. De redding komt van de Belgische missiezuster Maria Vanherk, die zich over het kind ontfermt. Net voor de genocide uitbreekt, zet ze Imana op een vlucht richting België. Daar wordt ze geadopteerd door de familie Truyers. In het weeshuis waar het meisje verbleef, worden niet veel later alle kinderen onthoofd. De afgelopen jaren ontdekte Imana dat ze nog een familie heeft in Rwanda. In deze aflevering zal ze voor het eerst haar biologische vader ontmoeten. Helaas is de man niet ongeschonden uit de genocide gekomen en is zijn mentale gezondheid labiel.
In de laatste aflevering van de reeks zien we hoe Rwandese jongeren, in Rwanda én in België, kijken naar de gruwelijke geschiedenis van hun land. Tegelijkertijd richten ze hun blik op de toekomst. Amanda ontmoet de Hutu-jongen die haar destijds als kind redde, terwijl hij zelf toch ook zware misdrijven pleegde. Victor was getuige van verschrikkelijke moorden die hem tot op vandaag achtervolgen. Allebei proberen ze in het reine te komen met hun verleden. Dat doen ze samen met Laurien, die al van de periode voor de genocide werkt aan verzoening tussen Rwandezen.
