Το μεγαλύτερο πάρκο της πρωτεύουσας. Ένας δημόσιος χώρος 300 στρεμμάτων, φιλοξενεί κάθε μέρα τους κατοίκους της πόλης, στην καταπράσινη αγκαλιά του. Το Πεδίον του Άρεως που σχεδιάζεται το 1934 με βασικό σκοπό να τιμηθούν οι Ήρωες της Επανάστασης του 1821, αποτελεί ένα τοπόσημο με ειδικό και σημαίνον ιστορικό βάρος, επιβλητικό όσο και τα σπουδαία μνημεία που φιλοξενεί στους κήπους του. Δεν ορίζει απλώς έναν τόπο μνήμης και συνδιαλλαγής των πολιτών με τους ένδοξους προγόνους τους, αλλά λειτουργεί και σαν χώρος ανάπαυσης, άθλησης, ψυχαγωγίας, συντροφικότητας, περισυλλογής, επικοινωνίας. Το Πάρκο μοιάζει με βαλβίδα αποσυμπίεσης, μια πράσινη όαση απέναντι στο μονότονο και τσιμεντένιο αστικό τοπίο αλλά και ένας μαγνήτης που έλκει ετερόκλητα στοιχεία τα οποία ωστόσο συνυπάρχουν αρμονικά όπως άλλωστε ορίζουν οι αξίες ενός ανοιχτού, δημόσιου χώρου. Παιδιά που παίζουν, ηλικιωμένοι και ερωτευμένα ζευγάρια που περιπατούν, άνθρωποι που αθλούνται, , αλλά και μετανάστες που εκδράμουν με τις οικογένειές τους ή παίζουν παιχνίδια της πατρίδας τους, συνθέτουν μια πολύχρωμη και γοητευτική ανθρωπογεωγραφία. Από την άλλη, το πολυμορφικό «Πεδίον του Άρεως», έχει φιλοξενήσει από εκρηκτικές συναυλίες και πολυπληθείς προεκλογικές συγκεντρώσεις, μέχρι Εκθέσεις Βιβλίου, εικαστικά δρώμενα αλλά και τις ξέγνοιαστες, αξέχαστες βραδιές του Green Park και του θρυλικού Άλσους του Γιώργου Οικονομίδη, που είναι απόλυτα ταυτισμένος με τον χώρο του Πάρκου. Το Πεδίον του Άρεως μετασχηματίζεται, γνωρίζει ένδοξες και άδοξες μέρες, παρατηρεί τα χρόνια να περνούν, τις εποχές να αλλάζουν, τις γενιές των επισκεπτών να διαδέχονται η μία την άλλην και συνδιαλέγεται με τους επισκέπτες του. Πάντα όμως, παραμένει στη συνείδηση των επισκεπτών του, ένα οικείο καταφύγιο, που μέσα του φιλοξενήθηκαν και φιλοξενούνται τα νιάτα, οι αναμνήσεις, η νοσταλγία και η χαμένη αθωότητα.