Το αυτοκίνητο, με την έλευσή του στην Ελλάδα, όρισε (μαζί με το ποδόσφαιρο) το απόλυτο σύμβολο της ανδρικής ταυτότητας. Αυτή η παραδοχή μετέτρεψε αυτόματα το συνεργείο αυτοκινήτων ως τον κατεξοχήν ανδροκρατούμενο χώρο. Ο «μάστορας», που κληρονόμησε την τέχνη του από τον πατέρα, το θείο, τον αδελφό, ήταν ο οικοδεσπότης που, μαζί με τους βοηθούς του, δημιούργησαν μια «μικροκοινωνία», ένα ιερό άβατο, στο οποίο δεσπόζει η αγάπη και το μεράκι για το αυτοκίνητο. Οι χώροι αυτοί από ελάχιστοι στην αρχή, αυξήθηκαν σημαντικά και εμφανίστηκαν σε κάθε γειτονιά της πρωτεύουσας, αλλά και της υπαίθρου στη συνέχεια. Σταδιακά, τα συνεργεία χωρίστηκαν στα γενικά, που εξυπηρετούσαν όλα τα αυτοκίνητα, στα εξειδικευμένα που ειδικεύονταν σε συγκεκριμένες μάρκες αυτοκινήτων και, τέλος, στα εξουσιοδοτημένα, τα οποία εμφανίστηκαν πολύ αργότερα και όρισαν τα πιο «απρόσωπα» συνεργεία. Την ώρα της επισκευής, εκτός από τις συζητήσεις για τα εκάστοτε προβλήματα του «ασθενούς» που αποφαίνεται ο «γιατρός», δεν λείπουν τα σχόλια για το ποδόσφαιρο, την πολιτική, την οικονομία. Δεν είναι, μάλιστα, λίγες οι φορές που οι σχέσεις ανάμεσα στον πελάτη και τον μάστορα από επαγγελματικές γίνονται προσωπικές! Έτσι, τα αυτοσχέδια γλέντια και τα τσιμπούσια που στήνονται πρωταγωνιστούν σ’ αυτές τις μικρές καθημερινές γιορτές με τους μάστορες στο ρόλο του ύψιστου τελετάρχη! Το συνεργείο σήμερα ορίζει έναν αταξικό χώρο για όλους, έναν τόπο όπου παρελαύνουν άνδρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, αστοί και μικροαστοί, καλλιτέχνες και εργάτες! Για τους «μυημένους», ωστόσο, ορίζουν τα στέκια της εκδρομής, της αναψυχής και της ανθρωπογνωσίας! Σ’ αυτήν την εκδρομή λοιπόν θα έχουμε ως «ξεναγούς» τους ανθρώπους των συνεργείων. Στην παρέα μας θα βρίσκονται (αλφαβητικά) οι: Νίκος Αδαμόπουλος (συνταξιούχος), Νίκος Αλεβιζόπουλος (ιδιοκτήτης συνεργείου), Χάρης Αλεβιζόπουλος (ιδιοκτήτης συνεργείου), Παναγιώτης Αντωνάκας (ιδιωτικός υπάλληλος), Βαγγέλης Βεραντάκος (μάστορας), Γιώργος Γιαννιώτης (μουσικός), Θάνος Γκι