Το θαλασσινό μπάνιο, ωστόσο, δεν ήταν πάντα ταυτισμένο με την ευφορία που προσφέρει στον λουόμενο αλλά ταυτιζόταν με ένα «αναγκαίο κακό» συνδεδεμένο με σκοπούς θεραπευτικούς. Με την έλευση των νέων ιδεών οι πρώτοι κολυμβητές πλησιάζουν δειλά τη θάλασσα. Στα μέσα του 19ου αιώνα κατασκευάζονται οι πρώτες λουτρικές εγκαταστάσεις στον Πειραιά, οι επονομαζόμενες «μπανιέρες». Τα θαλάσσια μπάνια «εισβάλλουν» στη ζωή των λουόμενων αλλά γυναίκες και άντρες απολαμβάνουν το μπάνιο τους «κατά μόνας». Έτσι η παραλία από χώρος κοινωνικής συνάθροισης νοηματοδοτείται ως χώρος «κοινωνικής απομόνωσης» με το «οφθαλμόλουτρο» να τελεί υπό περιορισμό προσκρούοντας στα διόλου αποκαλυπτικά μαγιό. Σταδιακά, το τοπίο της πλαζ μεταλλάσσεται υποδεχόμενο γυναίκες και άντρες μαζί ενώ το μήκος του μαγιό μικραίνει συνάδοντας με την κοινωνική απελευθέρωση και από-ενοχοποίηση του γυναικείου σώματος. Το θαλασσινό λουτρό είναι, πλέον, απόλυτα ταυτισμένο με το ελληνικό καλοκαίρι τόσο για τους κοσμικούς που επισκέπτονται τις πολυτελείς ιδιωτικές πλαζ όσο και για τα λαϊκά στρώματα που συρρέουν στις δημόσιες παραλίες για να απολαύσουν λίγες στιγμές δροσιάς και ξενοιασιάς κάνοντας «τα μπάνια του λαού». Η παραλία συμπορευόμενη με τις κοινωνικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία έχει πια μετατραπεί σε έναν χώρο κοινωνικής συνάθροισης και απελευθέρωσης προωθώντας την κοινωνικοποίηση του ατόμου και την άνθιση των καλοκαιρινών φλερτ. Άρρηκτα συνδεδεμένη με τη βιομηχανία του τουρισμού και του θεάματος (ήδη από την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου), η παραλία συνεχίζει να εμπνέει την Τέχνη και τον Έρωτα αποτελώντας την πιο ιδανική και αδιαφιλονίκητη καλοκαιρινή συντροφιά. Οι πλαζ μας καλωσορίζουν μέσα από άκρως ενδιαφέρουσες αφηγήσεις. Στην εκπομπή μιλούν (με αλφαβητική σειρά) οι: Κώστας Αντωνιάδης (φωτογράφος) , Νανά Ιωαννίδου (κάτοικος Φαλήρου), Βασίλης Καρασμάνης (καθηγητής φιλοσοφίας ΕΜΠ) , Ελίνα Κορδαλή (σχεδιάστρια μόδας) , Σοφία Λιακοπούλου (ιδιοκτήτρια καφέ -εστιατορίου EDE