In de decennia na WOII haalt België honderdduizenden gastarbeiders naar hier. Ze worden verleid met mooie beloften, maar vinden vaak uitbuiting en gevaar. De eerste aflevering van 'Kinderen van de migratie' brengt hun spannende en vaak pakkende verhaal: over de armoede en onderdrukking die hen doen vertrekken, over de angst van jongens die zonder voorbereiding de mijn worden uitgestuurd, over de heimwee van een meisje dat op haar veertiende moederziel alleen in België komt werken.
België was totaal onvoorbereid op de komst van honderdduizenden migranten. Veel gezinnen komen terecht in ziekmakende krotwoningen, hun kinderen in scholen waar ze geen woord verstaan. Ondanks de vaak grappige misverstanden en de vele obstakels bloeien de migrantengemeenschappen. Maar de kinderen hebben het moeilijk: de strenge sociale controle in de eigen gemeenschap beknot velen al even erg als de systematische discriminatie waar ze op school het slachtoffer van zijn.
De meeste arbeidsmigranten waren nooit van plan in België te blijven. Ze deden alles om zoveel mogelijk te sparen, zodat ze geld naar hun familie konden sturen en zo snel mogelijk terugkeren. Deze aflevering vertelt over vakanties in het thuisland waarbij ze als helden onthaald worden, over de moeilijke aanpassing aan een geïmporteerde partner, over de economische crisis die alle plannen overhoop haalt... en over onverwachte veranderingen die ertoe leiden dat België toch hun thuis blijft.
Ook al onthalen veel Belgen de migranten met open armen, toch ontdekken zij en hun kinderen al snel dat racisme en discriminatie diep geworteld zijn. Van de oeroude bordjes "Verboden voor honden en Italianen" tot discotheken die zelfs de kleinkinderen nog altijd niet toelaten, van politici die op xenofobie inspelen tot openlijk racistische politiemensen, en van angstaanjagende verkiezingsuitslagen tot een racistische moord: weinig blijft de getuigen in 'Kinderen van de migratie' gespaard.
Eén op de drie inwoners van ons land heeft een migratieachtergrond. Wat betekent dat voor hen en voor onze samenleving? Veel getuigen ervaren hun ingewikkelde identiteit als een grote rijkdom... maar ook als een last. Ze zijn het ook beu dat er alsmaar etiketten op hun worden geplakt en eisen een eigen plaats op in de Belgische maatschappij. Met 'Black Lives Matter' maakt ook de jongste generatie een vuist. "Ga terug naar uw eigen land? Ik bén in mijn eigen land!"
De massale arbeidsmigratie in de decennia na de Tweede Wereldoorlog is wellicht het grootste sociale experiment dat ons land ooit heeft ondernomen. Niemand van de honderdduizenden migranten en de miljoenen Belgen die er gewild of ongewild aan deelnamen, is er onveranderd uitgekomen. Hoe hebben wij dat experiment als samenleving aangepakt? Had het anders gekund? Op die vraag zoeken zes experts een antwoord in de laatste aflevering van 'Kinderen van de migratie'.