In september 2000 verhuist MagicMinds van een kelder aan de Prins Hendrikkade 100 in Amsterdam naar het voormalige Oibibio gebouw van Ronald Jan Heijn. Investeerder Nesbic heeft 33 miljoen toegezegd om het veelbelovende experience-marketing-communicatie-internet bedrijf uit te bouwen tot een multinational. Het bedrijf heeft een bijzondere bedrijfsfilosofie, in het Oibibio gebouw zal een volledige integratie plaatsvinden van werken, eten, drinken, dansen enzovoort, kortom de scheidslijn tussen werk en prive moet vervagen. Het personeelsbestand wordt in rap tempo opgevoerd van 20 naar 125 man.
De CEO van MagicMinds, Eric Bartels, krijgt kritiek van de investeerders: 'je hebt 11 miljoen weggepist'. Het personeelsbestand is te snel gegroeid en door de omslag in de economie is de omzet achter gebleven. Er vallen ontslagen. Bartels: 'het is een Griekse tragedie'
Na de ontslagen moet er gereorganiseerd worden. Het bedrijf wil zich terugtrekken op de kernactiviteiten, en probeert het beheer over het gebouw en de horeca af te stoten. Dat moet 2 miljoen gulden opleveren. De bodem van de schatkist is in zicht. Er is haast bij. Het personeel verwacht dat alles goed zal komen: 'het bedrijf is top, de mensen zijn top, de locatie is top'. Directeur Eric Bartels: 'ik wil winnaars om me heen, wie niet in mij gelooft kan gaan'.
De verkoop van de horeca lukt niet. Er is geen geld meer voor salarissen. Ondertussen onderhandelen de directeuren Joris Kniep en Eric Bartels met potentiële investeerders om het bedrijf te redden. Nog meer ontslagen. Het personeel begint te morren.
Het is voor MagicMinds erop of eronder. Het personeel heeft al een maand geen salaris gekregen, de telefonistes worden gek van de boze crediteuren. Eindelijk lijkt er een deal in de maak met nieuwe investeerders. Hoofd verkoop Hans Huntelaar: 'we lopen allemaal op ons tandvlees, maar we blijven gemotiveerd, dat maakt dit bedrijf zo bijzonder'.