Pâtisserie devenue icône littéraire et lieu commun de la langue française, la madeleine de Proust aurait pu être une biscotte ou du pain grillé, à en croire les carnets de l’écrivain.
Das Gebäckstück, das in Frankreich als „Madeleine de Proust“ zur literarischen Ikone und in Deutschland zum Namensgeber des Madeleine-Effekts wurde, hätte den Tagebüchern des Schriftstellers zufolge auch ein Zwieback oder eine geröstete Scheibe Brot sein können.
Madeleines have become literary icons, all thanks to Proust. But it almost didn't happen: according to Proust's notes, the famous madeleine could have been a rusk or toast.
¿Cómo un pastel llegó a convertirse en un icono literario? La magdalena de Proust podía haber sido un biscote o pan tostado, según los cuadernos del escritor...
Marcel Proust jest jak Szekspir, Cervantes albo Goethe: wszyscy ich znają, mało kto nie czytał. Napisane w 14 lat "W poszukiwaniu straconego czasu" to najdłuższa powieść świata, licząca 1 267 069 słów. Wszyscy zapamiętali z niej jednak jedną rzecz: Proust jadł magdalenki. Dlaczego przypominały mu dzieciństwo? I czemu tylko to pamiętamy? I czy magdalenka mogła być sucharkiem?
Tutti conoscono Marcel Proust, senza aver letto necessariamente la sua mastodontica opera “La Ricerca del Tempo perduto”. La Madeleine dello scrittore francese è celebre in tutto il mondo come metafora universale dei ricordi d'infanzia di ciascuno. Eppure, grazie ai suoi appunti, oggi sappiamo che il dolce-feticcio dell'autore ha rischiato di essere una più prosaica... fetta biscottata.
