Destijds al tijdens hun studententijd voelden de vrienden dat David een diepgang bezat die zij misten. “Jij was de enige volwassene onder ons”, schrijft Maarten. Tegelijkertijd was David wild en losgeslagen, het tegenovergestelde van de eigenzinnige Paul. De tijd, dat hij in een klein dorp op het platteland waar niets gebeurde, ondergedoken zat, heeft een onstilbare honger naar het nieuwe bij hem gewekt. Veertig jaar later is hij een geslaagde kunsthandelaar, maar hij is ook opgebrand, eenzaam en verslaafd aan heroïne. Wat hem nog blijft is een onwereldse warmte voor zijn medemens. “Alles stopt bij mij”, zegt hij tegen een meisje dat hij in het nachtleven van Amsterdam ontmoet na een dag van 36 uur. De volgende ochtend ligt Maarten’s brief op zijn deurmat. David stort in.