Op Texel breekt de lente aan. De fuiken zitten vol jonge vis en de lammeren vallen uit de schapen. Het eiland heeft zelfs zijn eigen ras: de Texelaar. Maar wil je op een eiland een kind krijgen, dan lonkt toch de vaste wal. Tenzij je een Texelse vroedvrouw ontmoet. Zij zorgt persoonlijk voor nog meer Texelaars. Ook de vogels maken zich op voor een nieuw seizoen en dat trekt dan weer tal van toeristen en vogelaars. Goed verdienmodel die vogels.
Vroeger was Vlieland een dor en arm eiland. Tegenwoordig lopen de prijzen er, net als de temperatuur, aardig op. ‘Vliebiza’ volgens de een, ‘het Capri van het Noorden’ volgens de ander. De enige bakker mag dan zoete broodjes bakken, blij is ze niet met deze evolutie. Ook de schilderes en oud-professor maken zich zorgen. Wat als de rustige plekjes en de kennis van de eigen eilandgeschiedenis verdwijnen?
Op Terschelling loopt het vakantieseizoen op zijn eind en verdwijnen langzaam de laatste tenten en zomertoeristen. Het is de plek waar de tijd nog tradities vormt. Zo houdt de kooiker vast aan zijn eenvoudige bestaan en leert een inwijkeling het lokale dialect.
Eeuwenlang was dit eiland autonoom en dat voel je nog steeds. Als je naar hun stamboom kijkt, zie je dat veel mensen verwant zijn. Toch komen er ook tal van mensen uit het Oosten en blijven sommige Duitsers er wonen. Voorts wekken de Amelanders hun eigen energie op en schieten ze in de duinen op hun avondmaal. Op Ameland kan dit allemaal.
Er is nauwelijks een badgast te bekennen en dus hebben de eilanders eindelijk tijd voor elkaar. In deze kleinste gemeenschap van ons land gaan de vrouwen ‘s avonds biljarten, staan de leraren voor een kleine klas, waken de vuurtorenwachters over de boel en mijmeren de boeren over het verleden. De kleinste gebeurtenis vormt er een heus evenement waarop iedereen en dus óók de burgemeester welkom is. Al knaagt ook de krimp en de vergrijzing en staat de fanfare zo onder druk. Kortom: we bekijken de prijs der onafhankelijkheid en we gaan op zoek naar de ware ziel van Schiermonnikoog.
Presentator Midas Dekkers mag hoogst uitzonderlijk de nacht op Rottumerplaat doorbrengen. De droom van elke bioloog. Maar Midas is niet alleen op de Waddenzee. Jonge onderzoekers laten er hun gevangen vogels los en anderen rapen plastic op de platen. De boswachters van het Wad trekken er dan weer op uit om de kokkels op te meten. Uit dit alles blijkt het wankele evenwicht binnen het Waddengebied. Wie is de baas en wat krijgt voorrang: ecologie of -nomie? Zit de toekomst hem in vasthouden of juist loslaten? Kortom: in deze aflevering staat Rottumerplaat symbool voor het ganse gebied en gaan we op zoek naar de ware ziel van ‘het Wad’.