Eind jaren 90 zit de Volksunie in zak en as: moeten ze een klassieke Vlaams-nationale partij blijven of verruimen ? Bert Anciaux zet de vernieuwingsoperatie ID-21 op poten, tegen de zin van traditionalisten als Geert Bourgeois, die zich ook verzet tegen voorstellen tot nieuwe staatshervorming, de Lambermont-akkoorden. De verdeeldheid blijkt ook na een incident met Johan Sauwens. Wegens zijn aanwezigheid op een viering van de oud-collaborateurs van het Sint-Maartensfonds (waarvan de beelden voor het eerst vertoond worden) vraagt kartelpartner ID zijn ontslag en spat het kartel uiteen. Beide kampen gaan hun weg: Bourgeois sticht de N-VA en Bert Anciaux Spirit. Bij de verkiezingen van 2003 triomfeert het kartel SP.a-Spirit en haalt N-VA amper 1 zetel binnen. Met getuigenissen van Geert Bourgeois, Sven Gatz, Bert Anciaux, Fons Borginon, Johan Sauwens, Patrik Vankrunkelsven en Els Van Weert.
Het verhaal van een groene partij die door een regeringsdeelname van de kaart wordt geveegd.
Waarin een jonge vrouw Marie-Rose Morel erin slaagt het leidende trio Vanhecke-Dewinter-Annemans uiteen te spelen en Het Vlaams Belang systematisch kiezers verliest aan N-VA.
Met het "Vlaams kartel" dromen CD&V en N-VA van een grote centrumpartij om de macht te veroveren in Vlaanderen. Die droom loopt stuk op het groeiende onderlinge wantrouwen tussen de 2 partners.
De val van de regering Leterme eind 2008 is een van de pijnlijkste dingen die er in de Wetstraat gebeurd zijn. In de nasleep van de bankencrisis botsen de hoogste politieke gezagsdragers van het land met de hoogste magistraten.
Na 541 dagen slopende onderhandelingen (een nieuw wereldrecord) wordt PS-voorzitter Di Rupo eindelijk premier begin december 2011. N-VA heeft dan al lang afgehaakt en de regering Di Rupo presenteert een 6de staatshervorming mét splitsing van BHV.
Met Steve Stevaert als minister en partijvoorzitter klimt de SP, later sp.a, na haar moeilijke periode in de jaren 90 steil omhoog. Met hem komen diverse nieuwe, jonge gezichten aan de top, er komt er een kartel met Spirit en Patrick Janssens wint de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen. Het Stevaert-effect kalft echter af en de nederlagen volgen elkaar op. Stevaert vertrekt, Frank Vandenbroucke valt in ongenade, voorzitterswissels lossen weinig op en Janssens verliest Antwerpen aan Bart De Wever.
Er wordt getoond hoe de (Open) VLD na de paarse triomf van Verhofstadt en co. intern verdeeld raakt – denk aan periode met Jean-Marie Dedecker - en de nieuwe generatie met moeite probeert terug te komen.
We zien hoe Jean-Luc Dehaene na de verkiezingsnederlaag van zijn partij de CD&V in 1999 de handdoek in de ring gooit. Daardoor komt een einde aan 40 jaar zogenaamde 'CVP-staat'. Yves Leterme noch Kris Peeters kunnen - ondanks hun successen - het tij definitief keren.
De N-VA bezette in 2003 welgeteld één zitje in de Kamer, met stichter Geert Bourgeois. Ondertussen zijn we met Bart De Wever een gele vloedgolf verder en is de partij de grootste van het land geworden.
De focus ligt op de moeilijke regeringsvorming in 2014 en eindigt in 2018, wanneer N-VA federaal weer uit de regering stapt. Het eindpunt van deze reeks is dus december van vorig jaar. De gemeenteraadsverkiezingen zijn dan net achter de rug en het zogenaamde 'Marrakesh-pact' heeft een einde gemaakt aan de Zweedse regering Michel I.
