Doorheen het jaar is El Rocio een bijna spookachtig verlaten dorpje in Andalusië. Brede straten uit zand, huizen met grote veranda’s en houten afrasteringen om paarden aan vast te binden maken dat het dorp aanvoelt als het decor van een Westernfilm. Met Pinksteren wordt het dorp overspoeld door tienduizenden bedevaarders die allemaal in de ban zijn van de plaatselijke madonna: de Virgen del Rocio. Vanuit heel Spanje trekken zogenaamde hermandades (broederschappen) te voet, te paard of met een kar naar El Rocio. Veel broederschappen trekken dwars doorheen het schitterende en beschermde natuurgebied El Parque de Doñana. La salida de la Virgen is de climax van de tocht. Dat is het moment waarop het loodzware Mariabeeld uit de kerk wordt gedragen en de uitzinnige menigte maar één ding wil: zo dicht mogelijk bij haar in de buurt geraken… Wil je er zelf heen? De Romeria del Rocio vindt elk jaar plaats tijdens Pinksteren (27 mei 2012). De toegang tot het dorp is gratis. Wil je mee op bedevaart, dan moet je je aansluiten bij een van de talrijke broederschappen. www.rocio.com hermandaddelrociodesanlucardebarrameda.com/web
Thanksgiving wordt elk jaar gevierd op de laatste donderdag van november, en is de belangrijkste feestdag in Amerika. Dé dag waarop alle Amerikanen terug naar huis keren en samenkomen met de hele familie. Thanksgiving brengt elk jaar een echte volksverhuizing teweeg. Miljoenen mensen leggen talrijke kilometers af om samen met de familie stuffed turkey - opgevulde kalkoen - te eten, football te kijken en gewoon gezellig samen te zijn. Zo ook de familie Lyons uit Texas. Sofie helpt met het ontbijt uitdelen in een daklozencentrum, proeft voorzichtig krokodil, leert vakkundig kalkoen opvullen en frituren, doet enthousiast mee met kleiduifschieten, supportert mee voor het favoriete footballteam, en voelt zich heel snel opgenomen in de bijzonder gastvrije familie Lyons... Wil je er zelf heen? Thanksgiving wordt dit jaar gevierd op 22 november. Amerikanen zijn heel gastvrij en houden met plezier een plaats vrij aan hun tafel voor een sympathieke onbekende. Zeker als je zelf eten en drank meebrengt.
De dood. Bij ons een woord of gedachte waar men niet graag over praat, laat staan ermee lacht. In Mexico wijden ze er een feest aan, compleet met speelse zoete snoepjes in de vorm van een doodshoofd, grootse feestmalen en muziek op het kerkhof. In Mexico gelooft men dat op bepaalde dagen de doden terugkeren naar aarde. Elk jaar opnieuw. Mexicanen hebben een speciale band met de dood. Iets wat hun vroegere voorvaderen ook hadden, die de dood als het begin van een nieuw leven beschouwden. Men bewaarde schedels en stelde deze tijdens rituelen tentoon om dood en wedergeboorte te symboliseren. Tijdens de Spaanse verovering van Mexico werd onze katholieke viering van 'Allerheiligen' en 'Allerzielen' ingevoegd in de oorspronkelijke rituelen en tradities. In de zuidelijke staat Oaxaca wordt De Dag van de Doden nog zeer traditioneel met veel rituelen gevierd. Dat komt omdat de inwoners van Oaxaca afstammen van de Azteken en Zapoteken. Beatriz woont samen met haar ouders, zussen, neefjes en nichtjes in een arme buurt nabij Oaxaca. Sofie bereidt samen met Beatriz de feestelijkheden van de Dia de los Muertos voor en leeft met de hele familie toe naar hét moment waar jaarlijks naar uitgekeken wordt: het bezoek van de doden. De Dia de los Muertos is een feest waar vrolijkheid en droefheid, een lach en een traan, elkaar in snel tempo afwisselen. Maar bovenal is de boodschap hoopvol. In Mexico ben je pas immers pas écht dood als er niemand meer is die aan je denkt… Wil je er zelf heen? De Dia de los Muertos wordt jaarlijks gevierd tussen 31 oktober en 2 november. In Oaxaca zijn er verschillende optochten en feestelijkheden in de stad waar je vrij toegang tot hebt. maandag 16 januari 2012
Compleet geïsoleerd van de gewone buitenwereld wordt een stukje Black Rock Desert in Nevada elk jaar omgetoverd tot een echte stad waar het motto een week lang luidt: no spectators, only participators! Burning Man ontstond bij toeval in de zomer van 1986 op een strand in San Francisco, waar enkele vrienden een vuur ontstaken. 25 jaar later is het uitgegroeid tot een van de meest extravagante en hallucinante festivals op aarde waar het in brand steken van een metershoge houten pop “The Man”, het symbolisch einde is van het festival. De tijdelijke gemeenschap die ontstaat in de barre woestijn, floreert dankzij principes waar iedereen, en dus ook Sofie, zich een week lang aan houdt: participatie, zelfexpressie en zelfvoorziening. Sofie trekt -voorzien van liters water- met haar camper weg van de wereld, richting Burning Man en beleeft er intense dagen tussen bizarre voertuigen, prachtige kunstwerken en vrijgevige burners. Wil je er zelf heen? Burning Man vindt dit jaar plaats van 27 augustus tot 3 september 2012. Tickets kosten tussen de 200 en 300 dollar en zijn vaak heel snel uitverkocht. Snel zijn is dus de boodschap. Meer informatie: www.burningman.com
Een huwelijk wordt in elke cultuur gevierd, maar in India vormt het echt de ruggengraat van de samenleving. Trouwen is er een must. Het huwelijk gaat er steevast gepaard met een groots en kleurrijk feest, waarbij kosten nog moeite gespaard worden. Sofie is uitgenodigd op het huwelijk van Swetha en Anand, een jong koppel dat in tegenstelling tot de meeste jongeren in India niet uitgehuwelijkt wordt door hun ouders, maar trouwt uit liefde. Sofie wordt meegesleurd in een fascinerende, glimlachende en warme wereld vol geuren en kleuren, hennarituelen, vreemde zoete eetgewoonten en wonderlijke momenten. Het wordt een echt sprookjeshuwelijk dat een paar dagen duurt, met maar liefst 2000 genodigden, een prins op een wit paard en een familiale begeleiding naar de eerste huwelijksnacht. Maar het geluk heeft ook een emotionele keerzijde want zoals alle meisjes die trouwen moet Swetha afscheid nemen van haar eigen familie.
Op veel plaatsen in de wereld wordt midzomernacht gevierd, de langste dag en de kortste nacht van het jaar. In Rusland vieren grote groepen mensen dit met Kupala, een mythische feestdag vol rituelen, legendes en bijgeloof. Het is een eeuwenoude traditie, een heidense feestdag opgedragen aan de vier natuurelementen: water, vuur, lucht en aarde. Van de drukke metropool Moskou trekt Sofie met Hannah, een dertigjarige fotografe, naar het afgelegen Mayolaroslavets waar men alles in gereedheid brengt voor Kupala. Sofie wordt er ondergedompeld in een wereld vol bloemenkransen, regendansen en metershoge vuren. Hannah wijdt Sofie ook in in een aantal vruchtbaarheidsrituelen. Het vinden van een gelijkgestemde ziel is immers een belangrijk aspect van Kupala… Wil je er zelf heen? Kupala wordt gevierd tijdens midzomernacht, rond 23-24 juni Meer informatie (voornamelijk in het Russisch): www.kupalo.org
De provincie Finnmark is het koudste gebied van Noorwegen en centrale leefgebied van de Samen, in de volksmond ook wel de Lappen genoemd. De Samen zijn het laatste inheemse volk van het Europese continent. Ze leven al eeuwenlang verspreid over het hoge noorden van Scandinavië. De Samen leefden oorspronkelijk als nomaden van de jacht op wilde rendieren en hun leven is nog steeds sterk verweven met de rendierhouderij. Pasen is traditioneel een feestelijke tijd voor de Samen. De periode valt samen met het einde van een lange, donkere en koude winter. Het begin van de lente en de daarmee gepaard gaande rendiertrek was in het Samische stadje Kautokeino hét piekmoment voor huwelijks- en andere feesten. De oorspronkelijke paasmarkt is er de laatste decennia uitgegroeid tot een uitgebreide festivalweek met tal van sportieve en culturele evenementen. Jonna, telg uit een grote familie rendierhouders uit Kautokeino, neemt Sofie mee op sleeptouw en leert haar niet alleen ijsvissen, maar bereidt haar ook voor op het hoogtepunt van het Paasfestival: het WK Rendier racen… Wil je er zelf heen? Het Paasfestival in Kautokeino vindt elk jaar plaats rond Pasen (8 april 2012). Je kan ter plaatse tickets kopen voor de verschillende activiteiten en evenementen.
Dashain is het grootste en belangrijkste feest in Nepal. Het feest is opgedragen aan Durga, de moedergodin die het kwade overwon. Het is een feest van grote tegenstellingen waarin massale slachtingen, traditionele rituelen en warme familiemomenten elkaar afwisselen. Sofie rijdt van Kathmandu, de hoofdstad van Nepal, naar Bhaktapur waar ze vijf dagen lang Dashain viert met een van de meest invloedrijke families van Bhaktapur. Architect Rabindra laat Sofie letterlijk en figuurlijk alles proeven van dit bijzondere feest. Ze gaat mee op zoek naar de perfecte geit, maakt tientallen slachtingen mee, en eert de godin Durga in een van de vele tempels. Hoewel de straten van Bhaktapur tijdens Dashain rood zien van het bloed, is Dashain is ook een speels en mooi feest waarin vliegeren en schommelen je even verlossen van al je zorgen… Wil je er zelf heen? Dashain duurt 15 dagen en wordt gevierd in de maand september of oktober, elk jaar afhankelijk van de stand van de maan. maandag 20 februari 2012