Przedstawia genezę i krwawe konsekwencje komunistycznego przewrotu w Rosji; pokazuje, jak w l. 20. i 30. XX w. Lenin, Trocki, Dzierżyński, Stalin i ich wspólnicy wypracowują metody dezinformacji, prowokacji i eksterminacji – „stałe warianty gry”, które stosowane będą wobec wszystkich stających na drodze do zwycięstwa „światowej rewolucji”.
Przedstawia rolę Związku Sowieckiego w rozpętaniu II wojny światowej – z tragicznymi dla samej Rosji konsekwencjami. Mowa również o metodach i efektach komunistycznej infiltracji Zachodu, bez którego stałej pomocy zbrodniczy i niewydolny system nie zdoła przetrwać.
Opowiada o czasach rządów Chruszczowa i Breżniewa, Ukazuje kulisy zdarzeń, które znamy jako węzłowe, zwrotne w historii Polski i świata: rok 1956 - Poznański czerwiec, 1962 — kryzys kubański; 1968 — od polskiego Marca do sierpniowej inwazji na Czechosłowację.
Przedstawia okres ostatecznego przesilenia w dziejach Związku Sowieckiego; czasy ostatnich genseków (sekretarzy generalnych): Breżniewa, Andropowa i Czernienki, których następujące po sobie pogrzeby czarny humor moskiewskiego ludu określił jako „wyścigi na lawetach”. Obejmujący po nich schedę, czy raczej masę upadłościową ZSRS, Gorbaczow podejmie desperackie próby reaktywacji imperium – sięgając po wszelkie sprawdzone wzorce sowieckiej dezinformacji.
