Tom Egbers reist met de ferry naar Dover. De iconische krijtrotsen van Dover benadrukken dat Engeland een eiland is. Rondom de brexit bleken veel Engelsen bang te zijn om die identiteit te verliezen.
Tom Egbers mocht vroeger van zijn Engelse moeder, Mrs. Duffy, absoluut niet met zijn handen eten, maar... bij fish and chips moest het dan weer wel. De Engelsen blinken uit in tradities en houden graag vast aan hun ietwat typische gewoontes - of dat nu links rijden is, thee met melk drinken of in de rij staan. Traditions are part of the English fabric, beweren ze graag zelf, maar de tijd bepaalt welke tradities het zullen overleven. Tom bezoekt de Duchess of Rutland, oftewel zakenvrouw Emma Manners, op Belvoir Castle, eet van het officiële nationale gerecht Curry Chicken Tikka Masala en hij gaat met modeontwerpers Carole en Keren naar de paardenraces in Aintree. Zijn in deze onzekere Brexittijden hun tradities en gewoontes een houvast voor de eigengereide Engelsen, óf zijn zelfs Engelse tradities gevoelig voor de tand des tijds?
In Preston in het noorden van Engeland ligt Toms betovergrootmoeder Mary Ann Duffy in een paupergraf begraven samen met andere armen. Armoede en Engeland hebben een langdurige relatie. En hoewel de Britse economie de afgelopen dertig jaar enorm is gegroeid, is het aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft in diezelfde periode meer dan verdubbeld. Wat de armoede in de hand werkt is het klassensysteem, waarvan de Engelse samenleving doordrongen is. Tom praat over de strijd van de arbeidersklasse met Lisa Mckenzie, socioloog en dochter van mijnwerkers, hij ontmoet Tina en Jordan bij een soup kitchen en hoort het ontroerende verhaal van James in Benchill, een buitenwijk van Manchester. Hij is een van de jongens die het oudere echtpaar Ann en Terry al jaren opvangt om ze voor een toekomst op straat te behoeden. Heb je nog iets te kiezen als je arm bent in Engeland?
De Engelsen hebben een way with words, een manier van praten, die menigeen bewondert. Alles komt erin samen: taalbeheersing, gevatheid en natuurlijk de onverbeterlijke Engelse humor. Sowieso zijn de Engelsen welbespraakte verhalenvertellers. De Engelse omgangsvormen reflecteren het taalgebruik: beleefd, omfloerst, bescheiden. Een bepaalde sociale onhandigheid kan een Engelsman ook niet ontzegd worden. Tom Egbers herkent dat wel en bezoekt The London School of Etiquette om te leren hoe het wel moet, hoort van dichter John dat de Engelse taal zich aanpast aan het veranderende Engeland, terwijl Geoff Norcott, de enige pro-brexitkomiek van het land, met humor het onbespreekbare bespreekbaar probeert te maken. Maar waarom moeten die Engelsen eigenlijk overal een grap van maken en hoezo is de Engelse communicatie zo omzichtig?
De Engelsen ademen sport en de clubliefde is groot. Ook Tom Egbers' sporthart klopt sneller van het Engelse voetbal, de sfeer en de energie. De regels voor sporten als rugby, voetbal, honkbal en tennis schijnen zelfs in Engeland bedacht te zijn. Gek zijn ze op die regels. Net als op traditionele sportieve waarden als eerlijk spel, beschaafd gedrag en eervol verliezen. Tom leert op Brighton College alles over die traditionele waarden en hij reist af naar het zuidelijkste puntje van Engeland om de 76-jarige Allan te ontmoeten. Daar ziet Tom met eigen ogen wat echte Engelse clubliefde inhoudt. Wat betekenen eerlijk spel, beschaafd gedrag en eervol verliezen tegenwoordig nog in de sport, én in het dagelijks leven?
Engelse jongeren stemden er met een meerderheid voor om in de Europese Unie te blijven, maar de stem van de oudere generaties was krachtiger en dus is brexit binnenkort een feit. De jongeren gaan een onzekere toekomst tegemoet en, belangrijk, ze voelen zich niet gehoord. In Toms tijd waren de Beatles de stem van de toekomst. Er werd een generatie geboren waarvoor de mogelijkheden, voor het eerst, eindeloos leken. Maar dat lijkt tegenwoordig echt anders te zijn. Tom praat met zijn neef Alex over hoe het is om jong te zijn in het Engeland vandaag en samen bezoeken ze een concert van de post-punkband IDLES. Ook gaat Tom langs bij het brexitcafé waar hij Rahma ontmoet, die samen met andere jongeren van allerlei politieke pluimage strijdt voor een betere brexit. Hoe ziet de toekomst eruit voor de Engelse jongeren in dit verdeelde land? Wat is de stem van de toekomst?
