عاشقانه‌های سیمین دانشور و جلال آل احمد از اتوبوسی در مسیر تهران شیراز، در بهار ۱۳۲۷ شروع شد و تا زمان مرگ سیمین در خاطرات و نوشته‌های او ادامه پیدا کرد و حتی مرگ جلال نیز نتوانست به آن پایان دهد. سیمین عشق را زیسته و همین است وقتی در سرویشون از عشق حرف می‌زند مخاطب فضای عاشقانه ی آن را عمیقاً درک می کند.