Po kilku miesiącach spędzonych w piwnicy tego zdrajcy i nikczemnika sad-booo-stera, udało mi się zbudować w końcu wehikuł czasoprzestrzenny, w którym zamierzałem opuścić mój loch i wyjawić światu prawdę. Mój przeklęty brat jednak, któregoś dnia nakrył mnie na próbach z analizatorami mezonowymi, które to były ostatnią składową działania machiny. A nakrył, bo z powodu niedostatków materiałowych (z jakiejś przyczyny w piwnicy był głównie papier toaletowy) analizatory były zbyt głośne i tego zbrodniarza zaalarmowały. Wywiązała się bójka i wylądowaliśmy obaj na delikatnych uzwojeniach cewki Hoffmanna, co oczywiście wywołało destabilizację układów czasonatora i doprowadziło do katastrofy. Machina wpadła w rezonans i miotała nas po różnych miejscach i czasach. W dodatku w sposób, którego zupełnie nie przewidziałem manipulowała też wiekiem nas samych. Byliśmy więc raz świadkami jakiejś bitwy średniowiecznej jako starcy, innym razem wyrzucało nas gdzieś pod wodą jako dzieci, lub na jakiejś pust