Nieuwe aflevering met zoals altijd een lach, maar vandaag is er ook ruimte voor een traan. Ruben van der Meer vertelt open over de ontwikkeling van zijn vader met dementie. Hij snijdt een gevoelig, persoonlijk onderwerp aan waarbij hij aan de heren goede steun heeft! Na een dikke knuffel vertelt Tijl hoe hij zijn kinderen iets anders leert dan Netflix, namelijk de komische sketches van Laurel en Hardy. Ook wel de Dikke en de Dunne. Na een humoristisch lesje geschiedenis over ‘oude televisie’, bespreekt Ruben Nicolai een bepaald type mens: dichters in de media. Een grote ergernis van Nicolai, maar hij waagt zich er toch aan door een gedicht van Sybren Polet voor te dragen.