Wycofywanie się wojsk niemieckich i zbliżanie Armii Czerwonej do ziem polskich zmuszało dowództwo AK do podjęcia decyzji o formie walki przeciw Niemcom. Opracowano koncepcję działań pod kryptonimem „Burza”. Zakładała ona zajmowanie przez Armię Krajową obszarów Polski we współdziałaniu z wojskami sowieckimi. Następnym krokiem miało być ujawnienie oddziałów AK i wystąpienie wobec Rosjan jako gospodarz ziem polskich. Żołnierze AK, którzy podjęli walkę z Niemcami byli rozbrajani, aresztowani i zsyłani w głąb Związku Sowieckiego. Warszawa w założeniach akcji „Burza” nie była przewidywana jako teren działań wojskowych. Stalin wykorzystał okazję do zlikwidowania Powstania Warszawskiego i jego uczestników rękami niemieckimi. Armia Czerwona nacierająca na Warszawę otrzymała rozkaz przejścia do obrony. Warszawa została w znacznej części zniszczona już w czasie walk, a po kapitulacji specjalne oddziały niemieckie przystąpiły, na rozkaz Hitlera, do akcji burzenia miasta.