Ksiądz dziekan opowiada tulczyńskiemu proboszczowi o zaginionych rzeźbach i obrazie w parafii w Starej Wiośnie. Ksiądz Antoni uważa, że Adam postąpił słusznie, nie informując policji o przestępstwie. Tymczasem ksiądz Adam na własną rękę prowadzi śledztwo w tej sprawie. Od kościelnego dowiaduje się, że sprawczynią kłopotów jest była gospodyni poprzedniego proboszcza, Maryla, która sprzedała zabytkowe przedmioty Konstancji. W domu Tracza panuje napięta atmosfera. Konstancja poprzedniego dnia dostała rozwód, ale na Januszu ten fakt nie robi żadnego wrażenia. Każde pytanie kochanki dotyczące przyszłości ich związku zbywa lekceważeniem lub śmiechem. Coraz bardziej zdenerwowana Konstancja z trudem nad sobą panuje. W odruchu bezsilności zwierza się Osie z uczuciowej obojętności Janusza. Ochroniarz próbuje bronić szefa, ale robi to niezbyt przekonująco. Ich rozmowę przerywa przyjazd Adama, który chce odzyskać sprzedane bezprawnie dzieła sztuki.