W Starej Wiośnie wszyscy przygotowują się do obchodów rocznicy śmierci Papieża. Wiktor daje księdzu Adamowi różaniec swojej matki, Hanny. Ksiądz Andrzej wspomina, jak Hanna bała się umierania w samotności. I bardzo tęskniła za synem. Wiktor jest przekonany, że na jego pogodzenie się z matką miała wpływ pełna cierpienia śmierć Papieża. Proboszcz pisze homilię. Wala radzi mu, żeby napisał to, co czuje. Przyznaje, że odnalazła wiarę dopiero po przyjeździe do Polski. Józefina zwierza się Wali ze swoich rozterek. Boi się wyjazdu Karoliny na studia. Uważa, że w ten sposób straci wnuczkę. Wkrótce potem Karolina odwiedza Józefinę. Razem wspominają spotkanie z Papieżem. Karolina miała wtedy 4 latka. Grzybowa próbuje przekonać proboszcza do pomysłu postawienia pomnika Papieżowi. Proboszcz przekonuje ją, że ważniejsze są zmiany, jakie zachodzą w człowieku. Przypomina jej, jaka była wzruszona w chwili śmierci Papieża. Pod jego wpływem Grzybowa postanawia skasować dług.