Op 6 augustus 1945 wordt de Japanse stad Hiroshima van de kaart geveegd door een Amerikaanse atoombom. Het dodental wordt op 140.000 geraamd, maar het totaal is nog veel hoger door de stralingsziektes. De ramp ligt bijna 75 jaar achter ons en dus vermindert het aantal overlevenden, de hibakusha. De gruwel was zo onvatbaar dat velen er decennialang niet over wilden praten, maar nu delen ze toch hun verhaal in de hoop dat de wereld nooit meer atoomwapens zou gebruiken. Hiroshima is een iconische stad in het uitdragen van wereldvrede. Sinds 1945 wordt er ook via muziek geprotesteerd tegen nucleaire oorlogsvoering. Vooral tijdens de Koude Oorlog was het aantal songs over de waanzin van atoomwapens opmerkelijk. De lijst met artiesten die het thema bezingen, is lang: van The Rolling Stones en Metallica over The Clash en Depeche Mode tot Randy Newman en Bob Dylan. Osamu Munakata komt uit een artistieke familie met een lange muzikale en religieuze traditie. Hij groeide op in Hiroshima. Munakata was zeven jaar oud bij de atoomaanval. Zijn oudere broer raakte zwaarverbrand, zijn moeder en hijzelf kregen kanker door de straling. Vandaag is Munakata een van de laatste grote taikodrummers. Hij is de tachtig voorbij, maar blijft elke dag gedisciplineerd zijn passie op de grote trommels beoefenen en doorgeven. Daarnaast is Munataka ook actief in het klassieke Noh-theater. Over de atoombom praat hij slechts schoorvoetend. Het doet te veel pijn. Ook Tadakata Yanagawa is een man van weinig woorden. Hij laat liever de muziek spreken. Tadakata baat in Hiroshima al meer dan 53 jaar Café Musica open. Zijn vader begon met het muzikale thee- en koffiehuis in augustus 1946 om de mensen na de verwoesting opnieuw te leren genieten van cultuur en klassieke muziek. Op oudejaar 1946 speelde hij voor het eerst de Negende symfonie van Beethoven met de 'Ode an die Freude'. Zijn zoon houdt die traditie nog altijd in ere. Een heel ander soort muziek is te horen in de platenwinkel van