120 000 mensen, een stad zo groot als Leuven. Dat is naar schatting het aantal mensen dat zonder wettig verblijf leeft in ons land. Panorama onderzoekt hoe ze leven en overleven.
Neem nu M. Met een kleine groep heeft hij in juni zijn intrek genomen in een leegstaand rusthuis in hartje Brussel. In een mum van tijd zaten de vijf verdiepingen vol met lotgenoten. 250 namen staan er nu al op de lijst van bewoners. Ze delen het weinige dat ze hebben en wat ze krijgen van buren en sympathisanten. Ze respecteren regels en verdelen de taken. M. noemt het een politieke bezetting. Hij heeft genoeg van het clandestiene leven, hij wil een oplossing voor alle mensen zonder papieren: regularisatie. Want de onzekerheid is ondraaglijk.
Hoe leeft een andere Armeense uitgeprocedeerde familie waarvan de zoon naar school gaat? Hoe is het om als 15-jarige elk ogenblik opgepakt en uitgewezen te kunnen worden? Ook de Afghaanse familie R. in Oostende heeft een bevel gekregen om het grondgebied te verlaten. Ze hopen nog op regularisatie, maar de koffers staan klaar voor het geval de politie hen oppakt. De oudste dochter M. zat tot voor de zomer aan de universiteit in Gent, maar mag niet verder studeren nu ze geen papieren meer heeft. Werken mag ze evenmin.
Hoe overleven die mensen dan? Er is de steun van vrienden of er is het clandestien werk. Maar dat is niet zonder risico's. Lonen worden niet betaald, bij arbeidsongevallen doet de werkgever of zijn neus bloedt. K. viel drie meter naar beneden toen hij isolatie aan het plaatsen was. Hij moest naar de rechtbank om zijn loon en een schadevergoeding te krijgen. Panorama verduidelijkt.
120 000 mensen, een stad zo groot als Leuven. Dat is naar schatting het aantal mensen dat zonder wettig verblijf leeft in ons land. Panorama onderzoekt hoe ze leven en overleven.
Neem nu M. Met een kleine groep heeft hij in juni zijn intrek genomen in een leegstaand rusthuis in hartje Brussel. In een mum van tijd zaten de vijf verdiepingen vol met lotgenoten. 250 namen staan er nu al op de lijst van bewoners. Ze delen het weinige dat ze hebben en wat ze krijgen van buren en sympathisanten. Ze respecteren regels en verdelen de taken. M. noemt het een politieke bezetting. Hij heeft genoeg van het clandestiene leven, hij wil een oplossing voor alle mensen zonder papieren: regularisatie. Want de onzekerheid is ondraaglijk.
Hoe leeft een andere Armeense uitgeprocedeerde familie waarvan de zoon naar school gaat? Hoe is het om als 15-jarige elk ogenblik opgepakt en uitgewezen te kunnen worden? Ook de Afghaanse familie R. in Oostende heeft een bevel gekregen om het grondgebied te verlaten. Ze hopen nog op regularisatie, maar de koffers staan klaar voor het geval de politie hen oppakt. De oudste dochter M. zat tot voor de zomer aan de universiteit in Gent, maar mag niet verder studeren nu ze geen papieren meer heeft. Werken mag ze evenmin.
Hoe overleven die mensen dan? Er is de steun van vrienden of er is het clandestien werk. Maar dat is niet zonder risico's. Lonen worden niet betaald, bij arbeidsongevallen doet de werkgever of zijn neus bloedt. K. viel drie meter naar beneden toen hij isolatie aan het plaatsen was. Hij moest naar de rechtbank om zijn loon en een schadevergoeding te krijgen. Panorama verduidelijkt.
