"Er is weinig plaats hoor, je moet vechten voor een plaatsje tegenwoordig." Rietje nam wat ze krijgen kon toen ze haar hoogbejaarde man niet meer thuis kon verzorgen. Het rusthuis waar hij werd opgenomen, zag er op het eerste gezicht goed uit, maar na enkele dagen had ze door dat schijn bedriegt. "Doe maar in je pamper," hoorde ze een verpleegkundige tegen haar man zeggen, "wij hebben geen tijd om u te laten plassen." Wilfried hield een dagboek bij in de jaren die zijn ouders in het rusthuis doorbrachten. "Ofwel had mijn vader zijn hoorapparaat aan, maar de batterijen waren plat, ofwel had hij het niet aan. Zijn tanden waren zoekgeraakt. Het eten werd gewoon op tafel gezet. Als er niemand was om je te helpen, dan werd het - onaangeraakt - weer weggenomen." "Je kan niet meer de zorg verlenen die je zou willen. Het is de hele tijd tegen de klok werken," zegt een verpleegkundige die het aandurft om te praten. Werkdruk, personeelstekort, het zijn veelgehoorde klachten in een sector waar veel gezwegen wordt, door bewoners, door familieleden, door personeel, uit angst voor represailles. In Vlaanderen verblijven op dit moment zo'n 70.000 bejaarden in rusthuizen. De volgende vijf jaar moeten er 20.000 plaatsen bijkomen, want we worden alsmaar ouder. Een sector met toekomst dus, dat weten ook investeerders. Commerciële groepen hebben de markt ontdekt, nemen bejaardenhuizen over of bouwen er nieuwe. Krijgen we een 'vermarkting' van de ouderenzorg en zal dat gevolgen hebben voor personeel en bewoners? Een reportage van Phara de Aguirre en Hilde De Windt
"Er is weinig plaats hoor, je moet vechten voor een plaatsje tegenwoordig." Rietje nam wat ze krijgen kon toen ze haar hoogbejaarde man niet meer thuis kon verzorgen. Het rusthuis waar hij werd opgenomen, zag er op het eerste gezicht goed uit, maar na enkele dagen had ze door dat schijn bedriegt. "Doe maar in je pamper," hoorde ze een verpleegkundige tegen haar man zeggen, "wij hebben geen tijd om u te laten plassen." Wilfried hield een dagboek bij in de jaren die zijn ouders in het rusthuis doorbrachten. "Ofwel had mijn vader zijn hoorapparaat aan, maar de batterijen waren plat, ofwel had hij het niet aan. Zijn tanden waren zoekgeraakt. Het eten werd gewoon op tafel gezet. Als er niemand was om je te helpen, dan werd het - onaangeraakt - weer weggenomen." "Je kan niet meer de zorg verlenen die je zou willen. Het is de hele tijd tegen de klok werken," zegt een verpleegkundige die het aandurft om te praten. Werkdruk, personeelstekort, het zijn veelgehoorde klachten in een sector waar veel gezwegen wordt, door bewoners, door familieleden, door personeel, uit angst voor represailles. In Vlaanderen verblijven op dit moment zo'n 70.000 bejaarden in rusthuizen. De volgende vijf jaar moeten er 20.000 plaatsen bijkomen, want we worden alsmaar ouder. Een sector met toekomst dus, dat weten ook investeerders. Commerciële groepen hebben de markt ontdekt, nemen bejaardenhuizen over of bouwen er nieuwe. Krijgen we een 'vermarkting' van de ouderenzorg en zal dat gevolgen hebben voor personeel en bewoners? Een reportage van Phara de Aguirre en Hilde De Windt
