"De urine loopt over haar enkels," zo begon recent het zoveelste debat over de toestand in verpleeghuizen. Andere Tijden duikt in de geschiedenis van de bejaardenzorg en constateert: oud worden is in ons land nooit erg leuk geweest. Tot aan de jaren '60 zijn er nauwelijks voorzieningen voor bejaarden. Ze leven vaak eenzaam, sterk verwaarloosd. Pas met de welvaartsgolf verschijnen er op grote schaal bejaardenhuizen. Aanvankelijk lijken die het paradijs op aarde maar ook daar komt al snel de klad in; klachten over gebrek aan personeel, mishandeling, intimidatie. Bovendien kosten die tehuizen de samenleving een vermogen. Midden jaren '70 wordt het roer alweer omgegooid: ouderen moeten maar zoveel mogelijk thuis blijven.