Nastoletnia Agnieszka Osiecka z ojcem Wiktorem celebrują urodziny mamy Marii. W prezencie Maria dostaje od męża czerwone pantofle z puszkiem. Nad ranem Wiktor Osiecki znika z domu. Zaniepokojone Agnieszka i Maria idą na milicję.
Agnieszka marzy o twórczej aktywności. Nowo poznany przystojny poeta Witold Dąbrowski wprowadza ją do Studenckiego Teatru Satyryków. Oddelegowana na praktykę dziennikarską do Głosu Wybrzeża przyszła mistrzyni pióra poznaje Cybulskiego, Kobielę i Federowicza, którzy tworzą wariacki teatr Bim Bom. Chęć wyzwolenia Agnieszki buduje konflikt pomiędzy nią a Witoldem i dominującą poetyką STS - u.
Agnieszka dostaje się na reżyserię do Szkoły Filmowej w Łodzi. Nowe obowiązki odciągają ją od aktywności w STS - ie. Agnieszka proponuje więc profesorowi aby zrobić etiudę dokumentalną o teatrze. Nowo poznany przez nią Marek Hłasko, swoim magnetyzmem nie pozwala jej się skupić na zrealizowaniu projektu. Poczucie zdumiewającego porozumienia dusz doprowadza Agnieszkę do wyjazdu do Kazimierza, gdzie spotyka Marka z inną kobietą.
Agnieszka chce pomóc osiągnąć międzynarodową sławę Markowi Hłasce, w którym jest zakochana. Postanawia przemycić opowiadania Marka do paryskiej "Kultury".
Wojciech Solarz, opowiada Osieckiej o Wojtku Frykowskim i jego oryginalnym sposobie bycia. Agnieszka poznaje Frykowskiego w łódzkim SPATiF - ie i pozwala się zaprosić na szaloną wycieczkę samochodem. Dojeżdżają do Kazimierza, w którym zamierzają spędzić parę dni. Frykowski jest zdumiewająco dobrze poinformowany o relacjach Agnieszki z Hłaską, nieustannie o nie wypytuje. Osiecka wraca do szkoły, aby nakręcić etiudę "Solona kontrabasie". Frykowski chce się włączyć i pomóc, opowiada o swojej przyjaźni z Polańskim. Agnieszka udaje się z wizytą do wysoko postawionego dygnitarza państwowego, prosi o powrót Hłaski do kraju. Dygnitarz nie tylko niczego nie obiecuje ale wręcz wykazuje się zdumiewającą wiedzą o jej związku. Rozwiewa też nadzieje Agnieszki na związek z Hłaską. To przyśpiesza decyzję Agnieszki o wyrażeniu wstępnej zgody na ślub, który zaproponował Frykowski.
Agnieszka nawiązuje znajomość z Jeremim Przyborą. Od słowa do słowa rozpoczyna się romans, który jednak oboje skrzętnie ukrywają przed otoczeniem. Osiecka z początku nie przywiązuje wielkiej wagi do ich relacji. Rozpoczyna z pozoru niewinny flirt trochę dla zabawy. Przybora natomiast bardzo mocno się angażuje, stopniowo oddalając się od swojej żony. Jerzy Wasowski próbuje przemówić przyjacielowi do rozsądku, ale bez rezultatu. Rozdarty przez tę sytuację Jeremi postanawia wyjechać do Paryża. Gdy wraca, przekonuje się, że Agnieszka ma teraz ważniejsze sprawy na głowie niż on, szczególnie po oszałamiającym sukcesie wodewilu "Niech no tylko zakwitną jabłonie". Oboje spędzają jeszcze wspólną noc na Mazurach, a zaraz potem Osiecka wyjeżdża do Złotych Piasków w Bułgarii. Niebawem Przybora telefonuje do kochanki, by donieść jej, że załatwił dla nich mieszkanie.
Agnieszka i Jeremi zamieszkują razem, ale wspólne życie bardzo ich rozczarowuje. Przybora nie może się przyzwyczaić do zwyczajów partnerki, ją zaś drażni powolność mężczyzny. Kryzys pogłębia niemoc twórcza poety. Przybora gryzie się tym, że nie jest w stanie stworzyć dobrego spektaklu teatralnego. Osiecka decyduje się na wyjazd do Londynu. Odwiedza Pristleya, którego poznała w Warszawie, natomiast nie interesuje jej, co słychać u Marka Hłaski. Podczas pobytu za granicą kobieta obserwuje u siebie objawy przypominające ciążę. Jeremi jest szczęśliwy perspektywą narodzin potomka, ale alarm okazuje się fałszywy. Osiecka odwiedza jeszcze Paryż i wraca do Polski. Zarówno ona, jak i jej kochanek uświadamiają sobie, że ich związek dobiegł końca.
Agnieszka wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych, gdzie spotyka się ze starymi znajomymi - Markiem Hłaską i Wojciechem Frykowskim. Po powrocie nawiązuje znajomość z dziennikarzem Danielem Passentem. Wkrótce zaczyna z nim tworzyć parę i zamieszkuje w Falenicy.
Władze zaczynają ingerować w twórczość Osieckiej. Mając duże zastrzeżenia co do treści, grożą zamknięciem STS-u. W życiu prywatnym poetki następują ważne zmiany - na świat przychodzi córka Agata. Agnieszka rozpoczyna współpracę z Marylą Rodowicz.
Rok 1976. Późny wieczór w nowym domu na Żoliborzu. Daniel Passent usypia trzyletnią córeczkę Agatę, podczas gdy w sąsiednim pokoju trwa impreza. Daniel elegancko wyprasza gości i zabiera się do pracy. Osiecka zwierza się Hannie Bakule, że chciałaby się jeszcze zakochać. Młody dziennikarz - stażysta robi na Agnieszce piorunujące wrażenie. Opowiada przyjaciółkom, że napisał fantastyczny tekst, komentujący jeden wers z jej wiersza, zna znakomicie twórczość Kołakowskiego, ma solidne wykształcenie filozoficzne. Agnieszka się zakochała. Daniel Passent spiera się z Mieczysławem Rakowskim. Daniel prosi Osiecką, aby była ostrożna w swoich publicznych wypowiedziach na temat polityki. Agresja Agnieszki dowodzi, że kto inny zaczyna kształtować jej światopogląd. Śmierć Wiktora Osieckiego jest dla Agnieszki bolesnym przeżyciem.
Opole 1977 rok. W klimacie festiwalowych wydarzeń Agnieszka prawie całkiem zapomniała o domu i rodzinie, ale także o „sprawach sercowych”. Daniel Passent, na zmianę z nianią, zajmuje się czteroletnią Agatką. Trwa realizacja „Fregaty” w okolicach Kazimierza. Agnieszka nie może się porozumieć z młodym reżyserem. Wizyta poetki na planie wywołuje napięcie
Agnieszka jedzie do Suwałk na wieczór autorski. Kierowniczka domu kultury informuje ją, że dostała nakaz z góry, by spotkanie odwołać. Następnego dnia zaczyna się stan wojenny. Osiecka jest załamana sytuacją polityczną w kraju. Odwiedza gen. Kiszczaka z prośbą o zwolnienie z aresztu Janusza Andermana. W szkole Agaty odbywa się wywiadówka, okazuje się że Osiecka pomyliła klasy. Agnieszka z Marylą Rodowicz i Sewerynem Krajewskim tworzą piosenkę „Niech żyje bal”, która odnosi wielki sukces na festiwalu w Opolu
