Huub Stapel duikt meteen in de duisternis, op zoek naar het licht. In Gouy, Noord-Frankrijk, ontspringt de bron van de Schelde. Huub begint zijn tocht op een ouderwets trolleyschip dat door de eeuwenoude tunnel van Riqueval vaart. Deze donkere tunnel van 5,5 kilometer lang werd ooit gegraven op bevel van Napoleon, die de Schelde wilde inzetten voor zijn oorlogsvoering. Onderweg ontmoet Stapel een schipper die deze tocht al achttien jaar in het donker maakt.
In deze aflevering wordt de eeuwige wisselwerking verkend tussen vernieuwing en erfgoed langs de Schelde. Huub begint zijn tocht bij een grenspost die is omgebouwd tot een Belgisch frietkot en ontmoet een voormalige douanier. Onderweg bezoekt hij het middeleeuwse kasteel Antoing en ontmoet de prins van Ligne, die verhalen deelt over dit eeuwenoude familiebezit. De Schelde toont haar eeuwige kracht: de rivier wordt omringd door zowel een levendige kalksteenindustrie als historische kastelen. Dit eeuwenoude erfgoed wordt beschermd, terwijl de kalksteen wordt gewonnen voor nieuwe bouwprojecten.
Huub reist door Vlaanderen langs plekken waar de Schelde de geschiedenis van welvaart en armoede onthult. In Oudenaarde ontdekt hij wandtapijten, ooit een luxeproduct voor de rijken, terwijl hij in Baasrode kennismaakt met de persoonlijke geschiedenis van een blinde gids wiens familie nauw verbonden was met de scheepstimmerwerven. Het contrast tussen rijkdom en eenvoud langs de Schelde weerspiegelt de verrassende dualiteit van deze rivier.
Huub ontdekt de getijden van de Schelde tussen Rupelmonde en het Verdronken Land van Saeftinghe. Hij begint op het veerpontje met schipper Willy, die vertelt over zijn leven op de rivier. In Antwerpen ziet Huub hoe de Royerssluis wordt aangepast aan de groeiende haven, en in het spookdorp Doel ervaart hij tijdens de jaarlijkse Scheldewijding de strijd om het dorp te behouden. Bij het Verdronken Land van Saeftinghe duikt Stapel samen met archeologen in de geschiedenis van door het water verzwolgen dorpen.
In de laatste aflevering volgt Huub de Schelde tot haar uitmonding in de Noordzee. Hij begint in Perkpolder, waar hij met Jan de Bakker de zandbanken verkent. Bij het leugenbankje in Terneuzen spreken oude schippers vol eerbied over de rivier. In de Waterdunen, een zilt natuurgebied, ziet Huub hoe de Schelde leven en natuur samenbrengt. De reis eindigt met een zonsondergang op de grens van de Westerschelde en de Noordzee, waar Huub het einde van de rivier beleeft – een passend slot voor de reis langs de wisselende gezichten van de Schelde.
