We maken kennis met vijf jongeren die depressief zijn of zijn geweest. Wat kan een depressie uitlokken? Is iedereen er even gevoelig voor? Hoe voelt een depressie nu echt? Hoe ziet je leven er dan uit? De jongeren vertellen hún verhaal aan Jan Kooijman en deskundigen verduidelijken de problematiek. Anne is een meisje dat alles lijkt te hebben. Ze is mooi, intelligent en heeft een leuke vriendinnengroep. Maar achter dit uiterlijk schuilt een ongelukkige twintiger. De studente diergeneeskunde overwon een eetstoornis maar de depressieve klachten bleven. Ze wil zo graag meedoen met het gewone studentenleven, maar heel vaak lukt dat haar niet. Haar hopeloosheid is schrijnend. Eleanor had een moeilijke jeugd en verloor op jonge leeftijd haar moeder, wat een depressie uitlokte. Ze neemt ons mee in haar verhaal waardoor je begrijpt hoe zoiets zich opbouwt. Maaike worstelt al op jonge leeftijd met depressieve gevoelens en heeft al meerdere jaren therapie gehad. Een jaar geleden wilde ze uit het leven stappen toen ze besloot het leven nog één kans te geven tijdens een langdurige opname in een kliniek voor psychotherapie. Elwin werd vroeger geestelijk en lichamelijk mishandeld door zijn moeder. Daarnaast werd hij ook gepest. Hij was veertien jaar oud toen de depressie toesloeg en heeft jarenlang ertegen gevochten. Door regelmatig naar de boksschool te gaan voelde hij weer contact met zijn lichaam en kon hij een beetje uit zijn hoofd komen. Jynthe is op haar achttiende depressief geworden en is in korte tijd veranderd van een vrolijk en energiek meisje in een zwaar depressieve en suïcidale twintiger. Niets lijkt te helpen en we zien haar tijdens één van haar uitzichtloze dagen thuis. Haar laatste hoop is een langere opname in een kliniek. Als dit niet doorgaat, ziet zij het leven niet meer zitten.
We zien de vijf jongeren vechten om uit hun depressie te komen. Want wanneer zoek je hulp, wat voor behandelingen zijn er allemaal en wat kunnen antidepressiva aan het herstel bijdragen? Voor Eleanor is hardlopen een belangrijk onderdeel in haar strijd tegen depressie. Zij heeft drie depressies achter de rug en de kans op terugval is daardoor zeer groot, na een derde depressie zelfs 90 %. Bij Jynthe lijkt niets aan te slaan, therapie en medicijnen lijken niets te veranderen aan haar zwaar depressieve en suïcidale toestand. Zij wacht op de uitslag of ze kan starten aan een langdurige interne behandeling. In de tussentijd gaat ze langs bij haar opa en oma met wie ze een goede band heeft om te vertellen dat ze zich nu definitief voor haar studie heeft uitgeschreven. Maaike zit al over de helft van haar negen maanden durende behandeling. We kijken mee tijdens de groepstherapie in de kliniek en zien haar voorzichtige optimisme. Elwin is inmiddels al vier jaar depressievrij maar kreeg onlangs met een burn-out te maken waar hij flink van geschrokken is. De symptomen leken namelijk op die van een depressie. Verder vertelt hij over het belang om open te zijn en te praten. Iets wat hij zelf lastig kon tijdens zijn depressie, maar hij zet zich er nu des te meer voor in door onder andere een praatgroep te begeleiden en voorlichting te geven. Anne laat Jan de plek zien waar ze zich af en toe wel heel gelukkig voelt: de paardenstal. Ze is net begonnen met een nieuwe therapie, maar is nog steeds niet heel optimistisch over de rest van haar leven.
Onze jongeren vertellen hoe het is om écht de bodem van de put te raken; over hun wens om dood te gaan en de strijd daartegen. Ook horen we vrienden en familie over de impact hiervan. Want wil je op de bodem van die put ook echt dood of wil je gewoon dat de pijn stopt? Hoe kom je van die gevoelens af? En hoe is dat voor je omgeving? Eleanor had haar heftigste depressie twee jaar geleden. Haar vriendinnen maakten zich op een gegeven moment zo'n zorgen om haar dat ze aan de bel trokken en haar lieten opnemen. Jan heeft een gesprek met Eleanor en haar vriendinnen over deze heftige periode. Jynthe zit nog midden in haar depressie, is moe van het vechten en ziet het leven eigenlijk niet meer zitten. Ze wacht op bericht of ze kan starten met een langdurige, interne therapie. Jan heeft een gesprek met haar ouders, hoe het is om een suïcidale dochter te hebben. Haar moeder vertelt dat ze Jynthe in alles wil bijstaan, zelfs als ze er voor zou kiezen echt niet meer te willen leven. Elwin is alweer vier jaar depressievrij maar kan zich nog goed herinneren hoe zijn donkerste dieptepunt aanvoelde. En hoe hij schrok van de gedachte dat hij eigenlijk niet meer verder wilde. Maaike is bijna aan het einde van haar langdurige therapie en mag gelukkig in de weekenden naar huis om bij haar vriend Jelle te zijn. Ze vertellen heel eerlijk hoe het is om een relatie te hebben in zo'n heftige tijd. Hoe houd je het dan samen vol? En kan je dan naar de toekomst kijken? En dan is het een spannend moment voor Jynthe. Het moment waar ze al zo lang op heeft gewacht; het adviesgesprek bij de kliniek waar ze te horen krijgt of ze daar wel of niet kan starten aan de therapie.....
We zien de vijf jongeren op belangrijke momenten in hun leven. Én ze kijken naar de toekomst. Want hoe ziet je leven eruit na een depressie? Kan je weer echt gelukkig zijn? En wat is de kans op een terugval? Eleanor heeft drie depressies achter de rug en hardlopen is een belangrijk onderdeel geweest in haar herstel. Ze hoopt deze periode af te kunnen sluiten door haar eerste hele marathon te lopen, iets waar ze keihard voor getraind heeft de afgelopen maanden. Voor Jynthe voelde haar situatie uitzichtloos. Haar laatste hoop was gevestigd op een langdurige opname in een kliniek, anders zag zij het leven niet meer zitten. Gelukkig kreeg zij goed nieuws en kan ze starten. Jan is bij het afscheid van haar familie en haar nieuwe stap op weg naar herstel. Maaike heeft negen maanden lang intern in een kliniek gezeten en neemt daar nu afscheid. Ook zij zag het leven niet meer zitten toen ze hier startte. Jan is benieuwd hoe zij daar nu tegenaan kijkt en hoe ze de toekomst ziet. Elwin kan inmiddels écht van het leven genieten. Hij gaat een biertje drinken met zijn neef en goede vriend. Zij hebben nog een goed gesprek over waarom het voor Elwin zo moeilijk was om dit met mensen te delen toen hij depressief was. En we zien Anne tijdens een avondje uit met haar vriendinnen. Door haar energietekort moet zij dit goed plannen, maar het is wel één van de sporadische momenten dat zij echt even uit haar hoofd kan komen en kan genieten samen met haar vriendinnen. Als laatste de opening van de expositie. Rosemary, studente aan de fotovakschool, zette al onze jongeren op de foto. Het onderwerp ligt haar na aan het hart, zij heeft zelf ook een depressie overwonnen. Ze hoopt met deze expositie op meer begrip en openheid rondom depressie. De jongeren zien hun eigen foto voor het eerst en blikken samen met Jan terug op de afgelopen tijd.