Η Φιλιώ αναίσθητη στο δάπεδο. Το κλάμα του μωρού της σκίζει τη νύχτα. Η Αγνή, σκιά μες στις σκιές, απομακρύνεται τρέχοντας. Ο Παύλος σταματημένος στη μέση της σκάλας. Η Ηλέκτρα στο πιάνο. «Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου». Ο ίσκιος μιας ζωής, άλλης, βαρύς επάνω τους. Η Μερόπη προσπαθεί να ψαρέψει τη Νεφέλη, για τη σχέση της ίδιας και του συζύγου της, με τον Μίχο. Η Νεφέλη φεύγει εκνευρισμένη και πέφτει, ξανά, πάνω στον Βλάση. Πού θα οδηγήσουν οι συνεχείς εντάσεις μεταξύ τους; Γιατί ο Βλάσης την παίρνει στην αγκαλιά του; Ο Νικόλας, φτάνοντας στο εγκαταλελειμμένο σπίτι, ακούει το κλάμα του μωρού του. Η Φιλιώ τον βρίσκει με το παιδί της στα χέρια. Εκείνος προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Μάταια. Το επόμενο πρωί βρίσκει τη Φιλιώ, με μια βαλίτσα στο χέρι. Οι παγίδες, σε αυτή τη γύρα, έχουν στηθεί αριστοτεχνικά. Κι ο θύτης δεν θα λυπηθεί κανέναν...