Woensdagmorgen vindt de ochtendploeg van het stedelijke crematorium in één van de ovens de resten van een verbrand lijk. Er is geen enkele aanwijzing te vinden aangaande de identiteit van de gecremeerde, noch in verband met wie 's nachts de oven heeft bediend. Werd er een perfecte moord gepleegd? De directeur van het crematorium is spoorloos, evenals één van de zigeuners die in de omtrek kampeerden. De twee verdwijningen blijken uiteindelijk meer met elkaar te maken te hebben dan op het eerste zicht lijkt.
Op korte tijd worden er in dezelfde omgeving twee -op het eerste gezicht- zelfmoorden gepleegd. Aanvankelijk behandelen Gilliams en De Bie die beide gevallen apart, maar gaandeweg blijkt er toch een verband te bestaan. Dan valt er een derde dode, die duidelijk géén zelfmoord heeft gepleegd. Hiermee neemt het onderzoek opeens een vreemde wending...
Een alleenstaande vrouw doet aangifte van de ontvoering van haar dochtertje. Alhoewel ze een preciese beschrijving kan geven van de dader, schiet het onderzoek maar niet op. Een emotionele televisie-oproep van de moeder zelf heeft evenmin resultaat, al heeft die wel een massale sympathiebetuiging tot gevolg. Hierdoor komt commissaris Gilliams zwaar onder druk van de publieke opinie te staan. Tegelijkertijd wordt hij geconfronteerd met het overlijden van een ander kind. Volgens de ouders is het een natuurlijke dood gestorven, maar de dokter die de eerste vaststellingen doet, heeft daar zo zijn twijfels over. Het speurwerk van Gilliams en De Bier leidt uiteindelijk tot een dubbele ontknoping, maar met dramatische gevolgen.