Giesela is de buurvrouw van Joris. Zij houdt nauwgezet in ‘t oog wat er in hun straat gebeurt. Bernard heeft een vreemde duojob, hij combineert zijn bakkerij met een brocanterie, op dezelfde vierkante meter. ‘Ja’, ‘Nee’, en ‘Amai’ zijn de weinige woorden waarmee de goedlachse Laurent zich kan uitdrukken sinds hij enkele jaren geleden een beroerte kreeg. Nancy runt een huishouden van zeven kinderen, bovendien is zij ook nog eens vroedvrouw. Ronald, steevast met rode voorschort, is op en top Gentbruggenaar: hij kent iedereen, en iedereen kent hem. En Edna is net als Joris een nieuwkomer: zij is een vluchtelinge uit Liberia, sinds korte tijd woont ze met haar man en zoontje in Gentbrugge.
Net nu Joris in Gentbrugge is komen wonen, ontmoet hij Michel die er binnenkort wegtrekt; alles staat in dozen, ook zijn 77 handdoeken en bijpassende washandjes. Walter bouwde in zijn achtertuin een gigantische oefenzaal voor oosterse vechtkunsten; op de gevel hangt een foto van zijn bekendste leerling: Lou Reed. Jeroen combineert zijn passie met z'n beroep: straathoekwerk en fotografie. Ellen woont in een van de bijzonderste panden in Gentbrugge: vroeger een villa, vandaag verbouwd tot paradijs met zwemvijver en feestzaal. Simonne en Yvonne zijn een tweeling van bijna 90 jaar; ze spenderen hun dagen bij elkaar, maar Simonne verdwijnt af en toe om bij de nabijgelegen voetbalclub de truitjes van 14 ploegen te wassen.
Joris ontmoet Willy in de oude lokettenzaal onder het station - het best bewaarde geheim van Gentbrugge. Medard stond ooit in de krant als ‘mister proper’. Hij raapte jarenlang in zijn straat al het zwerfvuil op. Joris uit de Harmoniestraat blijkt niet alleen dezelfde voornaam te dragen als Joris, ze zijn ook even oud én delen een passie in radio maken. Het leven van Lieselotte liep anders dan oorspronkelijk gedacht. Toch woont ze nu samen met haar jeugdliefde Sam in hun eigen verbouwde huis.
Joris gaat langs bij naamgenoot Joris, die erin slaagt om alleen te wonen ondanks zijn verzameldrang. Krista gooide haar leven om, nadat een vleesetende bacterie haar bijna fataal werd. Joris gaat samen met Ahmet naar het drukbezochte vrijdaggebed. Wat een contrast met de kerk op het plein waar Joris woont. Die oogt vaak leeg. Tenzij op Allerheiligen, natuurlijk, op die dag komt Joris verschillende oude bekenden tegen op het kerkhof.
Tot een paar jaar geleden had Gentbrugge het eigenwijze maar gezellige café Bombardon. Stijn, de vorige eigenaar, moest het café helaas sluiten. Om de twee weken zetten de begeleiders van Dirk hem af bij zijn vader André. Joris schuift mee aan tafel voor salade en kroketten. Pierke was als kind al gefascineerd door mechaniek. Nu heeft hij zijn eigen garage: Pierre Total. Patrick woont midden in een natuurgebied in één van de laatste niet-onteigende boerderijen. Hij laat zich liever omringen door dieren dan door mensen.
Vorig jaar verhuisde tv-maker Joris Hessels met zijn gezin naar Gentbrugge. Hij verkende - vaak met de fiets - zijn nieuwe woonplaats, maakte kennis met de bewoners, vergezelde hen in hun dagelijkse bezigheden. Net nu hij ingeburgerd is, legt de coronacrisis het openbare leven lam, ook in zijn geliefde Gentbrugge. Het bankje in het park waar hij zijn buren ontmoette, oogt leeg. In deze special legt Joris Hessels zijn oor te luisteren bij zijn dorpsgenoten. Hij polst, zowel virtueel als vanop veilige afstand, naar hun bezorgdheden. En vraagt hen of ze troost en vertrouwen vinden bij elkaar. Verbondenheid troef in Gentbrugge, ook in deze moeilijke coronatijden...
