De 32-jarige Bianca verliest haar moeder als ze zelf nog maar 10 jaar oud is. Als ze 18 is, overlijdt haar vader. Ze raakt al jong depressief en kan haar gevoelens niet goed reguleren. Ze begint haar pijn te verdoven met eten maar verwerkt het verlies niet. Uiteindelijk studeert ze af en heeft ze een leuke baan, tot 2,5 jaar geleden. De eetstoornis, in combinatie met de depressie en een vermijdende persoonlijkheidsstoornis, maken het voor Bianca onmogelijk om te functioneren.