1997 rok. W gabinecie okulistycznym mieszczącym się w Domu pod Dwoma Orłami, córka Zofii, Helena, przyjmuje nieoczekiwanego pacjenta. Jest nim młody niemiecki inżynier, Uwe. Marianna jest nim zaciekawiona, ma wrażenie, że zna go od zawsze. Babcia Zofia chce powiedzieć Mariannie coś ważnego o Paulu. Umawiają się na rano, ale w nocy powódź zalewa Wrocław dwunastometrową falą. Piętro Domu pod Dwoma Orłami zostaje zalane aż po sufit, a Babcia Zofia dostaje udaru. Helikopter zabiera ją do szpitala, natomiast majacząca w chorobie Babcia Zofia wraca wspomnieniami do Nowosioła, gdzie ona i Antonii biorą ślub. Uroczysta ceremonia zbiega się z tragicznym wydarzeniem - napaścią bolszewickiej bandy na oddział polskich żołnierzy. Tymczasem Próbujący dowiedzieć się czegoś o swoich korzeniach Paul udaje się do Nowosioła. W starej, zrujnowanej kaplicy odnajduje pamiątkową tabliczkę z nazwiskiem swojej rodziny, a następnie rodzinny grobowiec. Wkrótce trafia do zrujnowanego rodzinnego dworu.