Beau brengt vijf dagen door bij Sherpa, een instelling voor meervoudig geestelijk en lichamelijk gehandicapten. Hoe maak je contact met mensen die over bijna geen enkele vorm van communicatie beschikken? Hebben deze mensen wel een menswaardig bestaan? En wat bezielt het personeel om hier te gaan werken? Het zijn heftige dagen voor Beau, maar er komen ook prachtige menselijke interacties tot stand.
De Rooyse Wissel in het Limburgse Oostrum laat voor het eerst iemand binnen voor een langer verblijf tussen de tbs-patiënten: Beau. Hij brengt vijf dagen door achter de tralies en maakt daar kennis met zedendelinquenten, moordenaars en gewelddadige criminelen die worden behandeld nadat ze hun straf hebben uitgezeten. Beau treft binnen geen bewakers in uniform, maar voornamelijk jonge vrouwen en mannen die de patiënten begeleiden en behandelen. Werkt het unieke Nederlandse tbs-beleid? Moeten deze mensen gewoon opgesloten blijven of verdienen ze het om terug te keren in de maatschappij?
In een hospice komen mensen om hun laatste dagen door te brengen. Om te sterven dus. Beau praat, eet, lacht en huilt met ze. Alle bewoners van de hospice die Beau in een week heeft leren kennen, hebben één ding gemeen: ze zullen geen van allen de uitzending zien, want ze zijn inmiddels allemaal overleden. Een emotionele aflevering waarin Beau heel veel steun vindt bij de medewerkers en bewoners van deze instelling.
De jongste bewoner van jeugdinrichting Harreveld is twaalf en de oudste achttien. Beau schrikt van de jongeren in de instelling die de leeftijd hebben van zijn eigen zoons. De jongens zitten hier vast wegens onder meer poging tot doodslag, overvallen, dealen en onhandelbaar gedrag. Binnen de muren van de instelling gaan ze naar school, worden ze gecorrigeerd en krijgen ze therapie en begeleiding. Maar wat als ze achttien jaar oud worden en de maatschappij weer in worden gelaten? Worden het draaideurcriminelen of maakt het verblijf in de instelling echt een verschil?
In de Haagse Schilderswijk worden veertig verslaafden opgevangen in Woodstock, een bejaardenopvang waar niemand ouder dan 65 is. De ene kamer is netjes ingericht, de andere kamer een smerige bende. Maar alle bewoners hebben één ding gemeen: ze zijn al hun halve of hele leven verslaafd. Aan heroïne, cocaïne, alcohol of speed, en dan meestal ook nog door elkaar. Beau maakt kennis met Aad, een beruchte bankovervaller in de jaren 70, die nu zijn laatste jaren slijt met shag en halve liters bier. Margret, al veertig jaar verslaafd, rookt haar coke graag samen met Rinus, die een leven vol misbruik, verslaving en ellende achter de rug heeft.
De nachtmerrie van een ouder: een kind krijgt een kop hete thee over zich heen. Een van de eerste patiëntjes die Beau tegenkomt tijdens zijn verblijf in het brandwondencentrum, is dat overkomen. Hier in Rotterdam zijn de gevolgen van huis-tuin-en keukenongevallen, branden, vuurwerk en auto-ongelukken dagelijkse kost. Met behulp van de modernste technieken proberen de zeer begaafde verpleegkundigen en artsen ervoor te zorgen dat de slachtoffers hun leven weer op kunnen pakken.
Villa Pardoes ontvangt het hele jaar door elke week weer twaalf nieuwe gezinnen die pal naast de Efteling van een heerlijke vakantie kunnen genieten. Dat zijn gezinnen met een ernstig ziek kind tussen de 4 en de 12 jaar oud. Hier kunnen ze even met iets anders bezig zijn dan hun ziekte. Genieten van de Efteling, de prachtige tuinen, van elkaar, of, zoals ze hier zeggen: nieuwe herinneringen maken.
In het Rosa Spier Huis in Laren wonen zo'n 70 bejaarde kunstenaars. Sinds de oprichting in 1969 door harpiste Rosa Spier hebben hier tal van kunstenaars en wetenschappers hun laatste jaren doorgebracht. De bedoeling is dat kunstenaars hier kunnen werken. Maar met het huidige zorgsysteem moeten mensen steeds langer op zichzelf blijven wonen. Daardoor komen ze, ook hier, pas op veel latere leeftijd in een verzorgingstehuis. Beau wordt in het huis vrijwel meteen geconfronteerd met dementie. Gelukkig wordt er ook nog veel kunst beoefend én gelachen!
Een Nederlandse gevangenis is een hotel en de gevangenen kunnen er compleet hun eigen gang gaan. Dat is het beeld wat wij Nederlanders hebben. Maar klopt dit wel? Beau leeft vijf dagen tussen moordenaars, kruimeldieven, inbrekers en bankovervallers. Een unieke kijk in een rauwe en harde wereld waaruit blijkt dat je maar beter aan de goede kant van de tralies kunt blijven. Wat het extra bijzonder maakt, is dat Beau en zijn team een sleutel van de voordeur krijgen. Ze mogen overal rondlopen, zonder enige vorm van begeleiding.
Uitgeprocedeerde asielzoekers moeten officieel terugkeren naar het land waar ze vandaan komen. Ze hebben geen recht op opvang in Nederland. Wel mogen gemeenten in Nederland deze illegalen, die vanuit een asielzoekerscentrum op straat worden gezet, minimale opvang aanbieden. In Groningen zorgt de stichting Inlia voor deze opvang in een oud hotel. Er wonen hier zo´n negentig mensen met verschillende nationaliteiten. Beau leeft vijf dagen tussen al deze mensen, hoort hun verhalen en ziet in wat voor schrijnende toestand zij moeten leven.
In Kenia leven 1,6 miljoen mensen met hiv en daar komen ieder jaar 71.000 nieuwe infecties bij. Een derde van deze infecties treft homoseksuele mannen en sekswerkers. Zij durven vaak niet naar reguliere ziekenhuizen te gaan, omdat homoseksualiteit en prostitutie in Kenia verboden zijn. Om een einde te maken aan aids is het belangrijk om juist deze risicogroepen te testen en indien nodig direct te behandelen. Aidsfonds traint lokale mensen en ondersteunt initiatieven die hun wortels in de community hebben, zoals bij HOYMAS in Kenia. Beau verblijft vijf dagen in de kliniek van HOYMAS.
Beau brengt een bezoek aan het revalidatiecentrum in het Friese Beetsterzwaag. Hij leeft vijf dagen mee met de mensen die daar revalideren. Hij spreekt daar onder meer een 12-jarige meisje dat is aangereden toen ze het zebrapad overstak en een jonge moeder die van haar fiets is gevallen. Ook maakt hij kennis met een vrouw die ernstige brandwonden opliep bij een gasexplosie en met een man die werd getroffen door een herseninfarct.
Al eeuwenlang is de Koninklijke Marine aanwezig in het Caribisch gebied om onze overzeese bondgenoten te beschermen. Tegenwoordig bestaat die bescherming vooral uit het onderscheppen van drugstransporten en het helpen van vluchtelingen die vanuit Venezuela naar bijvoorbeeld Curaçao proberen te komen. Beau vaart vijf dagen mee op de Zr. Ms. Zeeland, een patrouillevaartuig uitgerust met de meest geavanceerde radarapparatuur, een helikopter en snelle onderscheppingsboten. De jongens en meiden van de marine geven een inkijkje in hun leven.
Documentaireserie waarin presentator Beau van Erven Dorens instellingen in Nederland bezoekt waar je normaal niet zomaar binnenkomt.
Aflevering 6
Aflevering 7
Aflevering 8
