Είναι η Ε.Ε συμβατή με τη δημοκρατία;
Τι πραγματικά σημαίνει η «ανεξαρτησία» των κεντρικών τραπεζών;
Είχαν δίκιο οι Βρετανοί να ψηφίσουν Brexit;
Τι έμαθε η Ευρώπη από την ελληνική υποχώρηση;
Μπορούμε να αλλάξουμε την ΕΕ από μέσα;Ύστερα από την πολύ επιτυχημένη πορεία σε κινηματογραφικές αίθουσες σε ολόκληρη την Ευρώπη το ντοκιμαντέρ This is not a coup είναι πλέον διαθέσιμο για ενοικίαση και στο Ιντερνετ με υπότιτλους σε έξι γλώσσες. Το This is not a coup κέρδισε το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας ενώ συγκέντρωσε διθυραμβικές κριτικές σε διεθνή και ελληνικά μέσα ενημέρωσης.
Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τις παρεμβάσεις της ΕΚΤ σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Ελλάδα.
Γνωστοί πανεπιστημιακοί δημοσιογράφοι αλλά και πολιτικοί που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των οικονομικών πραξικοπημάτων περιγράφουν τις διασυνδέσεις της ΕΕ με μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζες.
Για άλλη μια φορά μοναδικός χορηγός του ντοκιμαντέρ υπήρξαν οι ίδιοι οι θεατές, που συμμετείχαν σε ένα από τα μεγαλύτερα εγχειρήματα crowd-funding στην Ευρώπη.
Το σενάριο είναι του Αρη Χατζηστε
This a coup describes ECB's financial interventions in states like Italy, Ireland, Portugal, Cyprus and Greece. Featuring well known academics, politicians and journalists, it analyses the relation of EU institutions with big corporations and banks. In order to guarantee full independence from private companies and interests, the project is financed through crowd-funding - namely donations from citizens, trade unions and independent organizations and foundations across the globe.
Ce documentaire est un véritable réquisitoire contre l’UE. Il décrit les interventions financières de la BCE en Italie, Portugal, Chypre et Grèce. Ex chefs d'état (D. Christofias), ministres (O. Lafontaine), cadres de l'UE (E. Davignon), économistes et commentateurs éminents (A. Friedman, A. Petifor, O. Jones, etc.) analysent la relation des institutions avec les banques et les grandes entreprises. Il est démontré que la pression des créanciers s’est imposée pour faire plier les gouvernements, voire les renverser. Les choix de la BCE s’imposent. Il s’avère que l’Eurozone est le résultat du lobby des multinationales et que l’Euro a été créé pour le bien des banques et des entreprises. Il en résulte que l’Euro est synonyme de rigueur budgétaire et d’absence de démocratie.
