Per helikopter en boot worden alle deelnemers naar de verre uithoeken van een afgelegen meer in Noorwegen gebracht, dicht bij de poolcirkel. Direct na aankomst verkennen ze ieder hun terrein: waar kunnen ze een veilige shelter bouwen, hoe gaan ze hier de komende tijd aan eten komen? Het alleen-zijn voelt al direct overweldigend.
Voedsel vinden in deze omgeving blijkt een enorme uitdaging. Er groeien bessen en paddenstoelen, maar echt genoeg energie levert dat niet op. Dat hebben de deelnemers wel nodig om een shelter te bouwen, dus is het nu zaak om vis te vangen. Er worden hengels uitgegooid en vislijnen uitgehangen, maar tot nog toe zonder veel succes. De honger begint te knagen.
Het weer slaat om, de regen komt met bakken uit de lucht en de shelters blijken niet gemaakt op al die nattigheid. Droog en warm blijven onder deze omstandigheden is hard werken en vraagt kennis en kunde. Niet alle deelnemers blijken uit het juiste hout gesneden om dit te doorstaan, vooral niet helemaal alleen. De eerste exit is aanstaande.
Een enorme storm raast over het gebied. Het is alle hens aan dek voor de deelnemers om hun onderkomens heel te houden en voldoende beschutting te vinden tegen de zware windvlagen. De voedselsituatie blijft ondertussen een probleem. Het vangen van vis verloopt bij een aantal van de avonturiers moeizaam en op alleen bessen en paddenstoelen kunnen ze het niet lang volhouden.
In de hoop meer vis te vangen bouwen de avonturiers allerlei houten constructies om hun netten dieper in het meer uit te hangen. Waar de ene deelnemer de gevangen vis direct uitgehongerd opeet, hanteert de ander een streng rantsoen. Naast alle fysieke ontberingen breekt ook het alleen-zijn de deelnemers steeds meer op, en dat is voor sommigen niet meer vol te houden.
Het uithangen en checken van visnetten in het ijzig koude water kost niet alleen heel veel energie, het brengt de deelnemers ook in levensgevaarlijke situaties. Daarom wordt er druk gebouwd aan vlotten en peddels om veilig het water op te kunnen gaan. Helaas levert dat nog maar weinig extra voedsel op en de honger wordt steeds moeilijker te dragen.
Het gebrek aan voldoende voedsel is slopend en overleven in de wildernis is hard werken. De deelnemers beginnen bovendien hun thuisfront steeds meer te missen. De vraag wanneer de grens is bereikt en het genoeg is geweest, dringt zich op.
Het weer slaat om, de temperaturen aan het afgelegen Salsvatnet-meer in Noorwegen dalen nu snel. Hoogste tijd om de onderkomens zo goed mogelijk te isoleren en waterdicht te maken. Maar met een lege maag blijft het een uitdaging om warm te blijven. Voor de deelnemers is het steeds meer voelbaar dat ze met dit avontuur roofbouw plegen op hun lichaam.
Inmiddels zijn er zes deelnemers uit de wedstrijd gestapt. De overgebleven vier avonturiers bouwen aan shelters, slaapplaatsen en rookovens om het leven in deze barre wildernis draaglijk te maken. Voldoende voedsel bij elkaar te scharrelen blijft de grootste uitdaging. Het medisch team is alert, want ondervoeding is een reëel risico.
De strijd tussen de finalisten ontbrandt. De avonturiers hebben geen idee dat er al deelnemers hebben opgegeven en al helemaal niet dat zij zelf kans maken op de winst. De uitdagingen blijven komen en het verlangen om naar huis te gaan wordt steeds groter. Aan het eind van dit avontuur mag één van de deelnemers zich de eerste winnaar van ALONE Nederland noemen.
