A busca do Augusta segue o seu curso. Mentres os tripulantes do Medusa comezan unha colaboración cun grupo de investigación da universidade, que lles permita chegar antes os restos do barco, a tripulación do Arredemo opta por métodos máis tradicionais como o do chivo expiatorio. E é que o Chino teno claro: se cada vez que saen ao mar algo se torce, é porque Muxo ten gafe, así que a solución é botalo do barco. O problema é que Muxo, á parte de ser un home que sabe demasiado da vida dos demais, ten recursos ilimitados. Alleo a todo isto, Héctor vive impresionado pola comida de Carmela e cre que debe dala a coñecer máis alá das fronteiras de Dorneda, para o que convidará á vila a Pedro, un crítico gastronómico amigo seu, coa intención de darlle unha sorpresa á cociñeira. Na casa de Charo, a adaptación ao “Dorneda way of life” de Héctor e Lupe semella que non vai por bo camiño. A insitencia da caseira por coidar en extremo os seus hóspedes non parece encaixar nos usos e costumes dos foráneos. Se antes eran os almorzos, agora son os xanteres, eses que Charo prepara con tanto esmero e que os dous cazatesouros, por cuestións de axenda, non adoitan nin probar. Aínda así, aos acabados de chegar a Dorneda, non todo o mundo os odia. En especial a Héctor, a quen lle saíu un nutrido grupo de admiradoras. A vila enteira, que semella que non ten nada mellor que facer, fai quinielas sobre a vida amorosa do científico: que se está solteiro, que se ten algo con Carmela, que se Toño o cociñeiro se celou del... Se a Carmela lle interesa de verdade, vai ter que espelir, xa que a súa amiga Maca podería tomarlle a dianteira.