Amsterdam Noord ligt er op 1 januari opgewekt troosteloos bij. Een nieuw jaar in het verzorgingshuis, met nieuwe kansen. Hendrik gooit heel voorzichtig het roer een klein stukje om: hij begint aan zijn dagboek. Vriend Evert, brombeer, steun en toeverlaat, wil er eventueel wel uit voorlezen bij de begrafenis van Hendrik. Tot zijn schrik komt Hendrik erachter dat goudvissen en oliebollen geen goede combinatie vormen. Evert denkt daar anders over en experimenteert met roze koeken... In de conversatieruimte aan gespreksonderwerpen geen gebrek: kwaaltjes en ziektes, de koffie die te laat is, dode vissen, het beroerde weer. En de directrice is weer glimlachend op oorlogspad.
Hendrik vat het plan op om een high tea te organiseren. Eefje moet haar plekje in het huis nog vinden. In de eetzaal ontstaat commotie over de zitplekken en onenigheid met de kok. Evert heeft ontstoken tenen maar zijn ogen zijn nog prima. Is Hendrik nou een beetje verliefd op Eefje? Het is Valentijnsdag en daar weet Evert wel raad mee. Als Eefje laat zien wat zij heeft meegenomen, zijn andere bewoners daar erg gecharmeerd van. Maar na een gezellige avond hangt er een brief van de directie, waar Edward zeer verbolgen over is. Daarom worden er plannen worden gesmeed. Het drankverbod en de avondklok zorgen ervoor dat de Omanido-club wordt opgericht. Het belooft zowaar nog leuk te worden!
Het eerste uitje van de Omanido-club is een feit. En ze gaan voortvarend van start! Graeme is de organisator van de eerste activiteit. Ondanks de donkere wolken zit de stemming er toch goed in. Bij thuiskomst blijkt niet iedereen zo enthousiast over het gemaakte uitje. Het huis blijkt nogal laag op de ranglijst van verzorg- en verpleeghuizen te staan: een schamele 998e plaats. Daar loopt de directrice niet mee te koop. Zij is sowieso nogal selectief in de informatieverstrekking, ook wanneer mevrouw Schaar zoek is. Het idee voor een kookclub wordt geopperd. Maar dan is er wel een keuken nodig...
Evert gaat voor onderzoek naar het ziekenhuis, hij heeft last van zijn been en loopt niet zo goed meer. Anja Appelboom kan het onderzoek naar de kwaliteit van het verzorgingshuis niet vinden. En hoe zit het eigenlijk met de Arbo voorschriften die voorkomen dat bewoners gebruik maken van de keuken? Wanneer Evert naar het ziekenhuis gaat ontfermt Hendrik zich over Mo, de hond van Evert. Uit dankbaarheid legt Mo een drol op de mat. Verder organiseert Hendrik het volgende succesvolle Omanido-uitje. Veel bewoners melden zich aan om lid te worden van de club, maar er is een ledenstop.
Hendrik is gevallen in de douche, hij heeft gekneusde ribben en daardoor veel pijn. Gelukkig is de huisarts niet zuinig met pijnstillers. Er verdwijnt steeds meer onder de pet bij directrice Stelwagen. De regelementen van het huis zijn volgens haar niet openbaar. Is het nou Tai Chi of Thaise Mie? Evert zegt het verschil niet te kennen, maar dat verhoogt alleen maar de vreugde bij het Omanido-uitje. Gelukkig wordt het uitje alsnog smakelijk afgesloten. De minst geliefde zuster, Coby de Roos, gaat toezicht houden op de naleving van het nieuw ingevoerde pestprotocol. Evert moet met spoed naar het ziekenhuis. Bij thuiskomst heeft hij een paar tenen minder. Hij mocht ze helaas niet mee naar huis nemen. Een hartverwarmende surpriseparty van zijn vrienden verzacht het leed. Grietje neemt Hendrik in vertrouwen. Ze is steeds vaker letterlijk en figuurlijk de weg kwijt.
Grietje raakt langzaam een beetje de weg door het leven kwijt. Eefje en Hendrik doen onderzoek en zorgen voor richtingaanwijzers. Stelwagen kondigt een verbouwing van het zorgcentrum aan, dat zaait paniek. Een aantal bewoners moeten worden ondergebracht bij verzorgingshuizen in de buurt. Er wordt opnieuw een heerlijk Omanido-uitje beleefd, zelfs al eindigt het in de sloot. En er is meer nattigheid: Hendrik moet aan de luiers en dat valt hem zwaar. Evert bekent dat hij spijbelt bij het ziekenhuis. En de Omanido-club krijgt er, ondanks de ledenstop, 2 nieuwe leden bij. Zij zorgen gelijk voor een smakelijk samenzijn.
Evert moet terug naar het ziekenhuis. Op één been kun je niet staan, moet hij mismoedig constateren. Het nieuws moet Evert nog verwerken, maar zelfs een jenevertje helpt daar niet écht bij. De Omanido-club houdt de moed erin, dat is tenslotte het doel van de vereniging. Ze beleven een heerlijke dag op het water. Gezelligheid kent geen tijd, al denkt Stelwagen daar heel anders over. In de strijd tegen de betutteling, hebben Eefje en Hendrik de steun ingeroepen van oude vos Victor Vorstenbosch, tevens advocaat. Anja levert de benodigde interne documenten. Hendrik bezoekt zijn vrouw en heeft voor het eerst sinds hij zijn dagboek is begonnen een ‘writersblock’. Hij bestelt een scootmobiel, waarmee hij zijn bewegingsvrijheid wil herwinnen.
Hendrik krijgt nachtelijk bezoek, waar hij zich een rolberoerte van schrikt. Het leven huilt Evert toe, hij is niet zo eenvoudig uit de put te krijgen. Maar de leden van Omanido doen hun uiterste best. Er staan 2 prachtige uitjes op de planning die de bejaarde burger weer moed geven en kinderlijk blij maken. Hendrik geniet van ritjes met zijn nieuwe scootmobiel, zélfs in de stromende regen. Een flinke verkoudheid is het gevolg. De spanning stijgt in de strijd tegen de betutteling. Stelwagen is een niet te onderschatten tegenstander. De directrice schakelt een tegenstander uit, maar gelukkig zit het slachtoffer er niet al te erg mee.
Hendrik is jarig en dat wordt uitbundig gevierd. De jarige Job zelf gaat ondertussen enigszins tobbend door het leven: het oude hart klopt sneller voor Eefje, maar hoe moet hij haar dat duidelijk maken? Evert is niet te beroerd om zijn vriend met raad en daad bij te staan. Grietje jaagt haar spaarrekening erdoorheen, voordat ze niet meer weet wat een spaarrekening is. Ze laat de Omanido-leden ruimschoots meegenieten. Evert voelt zich gediscrimineerd: de cursus valpreventie is niet geschikt voor een eenbenige. Maar een zwembroek blijkt prima geschikt, die hij nodig heeft voor het volgende uitje. Er ontstaat een vervelende situatie tijdens het Omanido-uitje, dat zo volgens plan leek te gaan verlopen.
Hendrik zit in zak en as en dat komt niet door de tofuballetjes of door een overdosis oude zonnebrandcrème. De geriater praat Hendrik bij over de diverse pillen. Ze helpen alleen niet bij een gebroken hart. Dan heeft hij ook nog een aanvaring op straat. Evert weet niet zo goed hoe hij zijn vriend moet opbeuren, maar dan is daar de reddende engel: Eefje zelf. En om de cirkel rond te maken is Hendrik zelf niet veel later ook de reddende engel.
Hendrik is de beste mantelzorger die iemand zich maar wensen kan. Hendrik bezoekt Eefje met regelmaat. Hij houdt haar hand vast, leest voor en biedt haar de troost van muziek. Hendrik vindt, op zijn beurt, steun bij Evert, die op zijn manier ook een goede mantelzorger is. Maar Evert heeft ook enige zorg over zichzelf; zitten daar nou weer zwarte stukken bij zijn tenen? Stelwagen blijft Stelwagen en regels zijn regels, maar Hendrik staat op en overtreft zichzelf. Hij kan trots zijn.
Hendrik zorgt dagelijks voor Eefje, Grietje en Evert. De één krijgt een parfummetje, de ander hulp bij de fruitvliegjes en voor de derde schenkt hij nog eens in. Zelf laat hij het hoofd graag doorwaaien op de scootmobiel. Veel te zeggen heeft hij niet. Oud en nieuw valt iets te vroeg, maar terwijl het vuurwerk knalt maakt Hendrik nieuwe plannen. Er moet ook in het nieuwe jaar iets van het leven gemaakt worden!
Hendrik Groen heeft een jaar lang geen pen aangeraakt. Wanneer Hendrik Eefjes oude computer krijgt, besluit hij de draad weer op te pakken. Wachten op de dood kan altijd nog.
Hond Mo is nog altijd ziek en ook Evert lijkt zich niet goed te voelen. Hendrik maakt zich zorgen en wil dat Evert naar de dokter gaat, maar die is eigenwijs.
De Omanido's ontmoeten een geitenfluisteraar en stellen zich kandidaat voor de bewonerscommissie om uit te vinden wat de plannen van directrice Stelwagen zijn.
Hendrik gaat met Evert mee naar de internist en wil dat Evert elke kans aangrijpt om zijn ziekte te bestrijden, maar wil Evert dit wel?
De bewoners van het verzorgingshuis verwelkomen een nieuwe bewoner en Leonie en Hendrik treffen voorbereidingen voor de wijnreis naar Frankrijk.
De Omanido’s gaan op wijnreis naar Frankrijk. Ze genieten met volle teugen, maar Hendrik maakt zich grote zorgen om Evert.
Het is zomer. De zon brandt, het is heet en Hendrik zoekt (ongevraagd) naar alternatieve behandelingen voor Evert. Hij kan zich nog altijd niet bij Everts keuze neerleggen en wanneer Evert aan de slag gaat met het plannen van zijn begrafenis, leidt dat tot spanningen tussen hen. Coby de Roos is ondertussen druk bezig met het plaatsen van stapelbedden in de leegstaande kamers. Het verzorgingshuis gaat asielgezinnen opvangen en dat leidt - ondanks de warmte - tot verhitte discussies; ook bij de Omanido's. Zeker wanneer zij ontdekken dat Grietjes afdeling eind augustus al moet sluiten! Zouden ze Grietje dan nog wel kunnen bezoeken? Hendrik maakt zich zorgen dat de groep uit elkaar valt wanneer iedereen straks ergens anders woont. Eugenie organiseert een kunstexpositie in de koffiekamer en dat is niet bij iedereen een doorslaand succes...
Hendrik, Evert, Ria en Leonie gaan op zoek naar een geschikt pak voor Evert, voor in de kist. Hendrik heeft het moeilijk met de luchtige manier waarop Evert bezig is met het einde. Kok Brandsma wordt geconfronteerd met een kleptomaan die zijn bestek heeft gejat en de bejaarden klagen steen en been; ze vinden het belachelijk dat ze nu met plastic bestek moeten eten. Coby begint met huiszoekingen om de dief te ontmaskeren en alsof dat nog niet genoeg is laat Stelwagen tijdens een vergadering met de bewonerscommissie weten dat ze afscheid neemt als directrice. De Omanido's proberen de hitte te bestrijden tijdens een uitje naar het zwembad en Hendrik doet een laatste poging om Evert over te halen zich te laten behandelen in Duitsland. Maar Evert peinst er niet over.
Evert wil niet meer met Hendrik praten na hun ruzie en in de koffiekamer gaat het over niets anders dan het overlijden van mevrouw Pot (die schijnbaar al twee dagen dood in haar kamer lag). Hendrik maakt kennis met de nieuwe directeur en hoort dat het tehuis inderdaad binnenkort gaat sluiten. Steeds meer bewoners krijgen een brief met informatie over hun overplaatsing. Ondertussen geeft meneer Bakker Nederlandse les aan de asielzoekers in het tehuis en beraamt Graeme plannen voor het verzet tegen z'n verhuizing. Omanido neemt afscheid van Grietje, die verhuist naar Haarlem. Leonie probeert Hendrik te overtuigen de ruzie met de koppige Evert bij te leggen, nu het nog kan.
Hendrik heeft een ongelukje gehad en wordt wakker in het ziekenhuis met een gebroken arm. De lucht tussen hem en Evert is geklaard en Evert kan hem mooi afleiden. De Omanido’s hebben een interview gegeven over de gedwongen verhuizingen, maar het artikel pakt minder goed uit dan ze gehoopt hadden. Graeme gaat in staking. De bewonerscommissie besluit waar het jaarlijkse uitje van het tehuis naartoe zal gaan en vertellen Ria en Antoine dat ook zij hebben gekozen voor een nieuwe woonplek. Evert gaat elke dag verder achteruit en Hendrik maakt zich grote zorgen. Dan stelt Evert de vraag waar Hendrik al een tijd bang voor is…
De Omanido's en de andere bewoners nemen afscheid van Evert. Terwijl Hendrik rouwt, wordt hij lastiggevallen door Coby de Roos die de omstandigheden rond Everts overlijden nogal verdacht vindt. Het jaarlijkse uitje gaat naar podium Het Zonnehuis, waar alle overgebleven bewoners worden getrakteerd op een Nederlandstalig muziekoptreden. Leonie helpt Hendrik om bewijsmateriaal uit Everts kamer te verwijderen en Hendrik ontvangt een wel heel bijzondere brief.
De bomen zijn kaal en het tehuis is bijna leeg. Hendrik is één van de laatst overgebleven bewoners en staat op het punt te verhuizen naar Bergen aan Zee. Hij neemt afscheid van Leonie en Edward, en gaat een eenzame kerst en dito oud en nieuw tegemoet. Dan ontdekt Hendrik dat Frida heel dicht bij zijn nieuwe zorgcentrum woont. De postume brief van Evert blijkt heel wat verrassingen in petto te hebben…