In Lysytsjansk, vlakbij de frontlinie in het door oorlog verscheurde oosten van Oekraïne, runt een groep vrouwen een opvangtehuis. De medewerkers weten een warme plek te creëren voor de kinderen die door huiselijk geweld of alcoholmisbruik uit huis zijn geplaatst. Hier wachten ze tot de staat over hun lot beslist: gaan ze naar hun ouders, een pleeggezin of een ander tehuis. Vrolijke momenten worden afgewisseld met scènes waarin de kinderen elkaar verhalen vertellen over de narigheid die ze hebben meegemaakt. Na The Distant Barking of Dogs toont Simon Lereng Wilmont opnieuw de veerkracht van kinderen in conflictsituaties.