Özcan Akyol start de zoektocht naar zijn familieleden in Turkije. Die brengt hem naar de provincie Sivas, in centraal-Anatolië. In de bergen rondom de provinciehoofdstad werden zijn ouders geboren. In de stad zelf liggen ook de wortels van de huidige republiek Turkije.
Schrijver Özcan Akyol volgt de geschiedenis van zijn vaders familie, die grotendeels naar Ankara trok. Tientallen familieleden streken er neer, op zoek naar een beter leven. Ze werden er schoenmaker, chirurg, schoonheidsspecialiste of chauffeur. Wat ze ook doen, door de mislukte couppoging en bomaanslagen beleven ze angstige tijden in de Turkse hoofdstad. In het Yesilalan-centrum in Ankara woont Eus een goud-event bij, gezellig, maar er zijn ook zorgen: achterneef Dogan moet zijn drank duurder verkopen en neurochirurg Cetin heeft tijdens de couppoging tientallen gewonden moeten opereren. Een ontmoeting met aanhangers van het huidige regime leert dat de spanningen tussen Nederland en Turkije sterk leven.
In Antalya aan de Turkse Rivièra draait alles om toerisme. Ook veel Turken gaan ernaar toe vanwege het internationale, liberale karakter van de stad. Schrijver Özcan Akyol merkt dat zijn familie, werkzaam in de vele hotels en restaurants, de gevolgen ondervindt van de politieke koers van het land. Eerst bleven de Russen weg, nu ook veel Nederlanders.
Kayseri is een Anatolische Tijger, eretitel voor een van de economisch snelstgroeiende steden van Turkije. Schrijver Özcan Akyol bezoekt dit AKP-bolwerk op zoek naar familieleden en het antwoord op de vraag wat zij merken van deze voorspoed. Zijn bezoek bleef ook bij de aanhangers van Erdogan niet onopgemerkt.
Istanbul vormt het decor van de laatste aflevering. Schrijver Özcan Akyol ontmoet er familieleden die studeren en werken. Ze zien hun stad de afgelopen jaren veranderen en vragen zich hardop af waar hun toekomst ligt.
Iedereen weet dat Turkije veel Syrische vluchtelingen opneemt. Tien jaar geleden werden zij nog met open armen ontvangen. Eus reist naar havenstad Mersin, waar zijn ouders vroeger een zomerhuis hadden. Zijn moeder wil er niet meer wonen en kwalificeert de kustplaats tegenwoordig als 'Klein Aleppo'. Geen particulier sentiment, zo blijkt. De gastvrijheid heeft plaatsgemaakt voor achterdocht en zelfs vreemdelingenhaat.
Eus' beste vriend besloot een aantal jaar geleden van Deventer te verhuizen naar Giresun, waar zijn ouders oorspronkelijk vandaan komen. Inmiddels is hij eigenaar van een callcenter, pizzeriabaas, veehandelaar, hazelnotenboer én projectontwikkelaar. Een unieke mix van beroepen, maar in het noorden van Turkije worden de bewoners niet voor niets als eigenzinnig en ondernemend getypeerd.
Gaziantep, een stad in het zuidoosten van Turkije, is door Unesco benoemd als a capital of taste. Eten en drinken is hier méér dan alleen lekker of een energiebron. Sommigen kennen voedsel status en identiteit toe, anderen zelfs medicinale krachten. Dit kan absurde vormen aannemen, ontdekt Eus.
Zelf komt Eus uit een alevitisch gezin, een religieuze minderheid die zich kenmerkt door humanisme en liberalisme. Hij gaat op zoek naar andere etnische groepen om te kijken of zij vrijuit kunnen leven. Ook raakt hij overdonderd door de enorme intensiteit waarmee op sommige plekken de ramadan wordt beleefd. Hoe kunnen zoveel verschillende mensen ogenschijnlijk gemoedelijk met elkaar leven?
De all-invakanties naar Turkije zijn populair onder Nederlanders, maar er is meer te beleven. Zo bezoekt Eus halalhotels waar vrouwen en mannen worden gescheiden, in trek bij mensen uit het Midden-Oosten. Ook investeert de overheid in marketingcampagnes voor cosmetische klinieken, die buitenlandse bezoekers trekken. Hoe kunnen we de steun voor Brazilian butt lifts rijmen met de verder conservatieve opvattingen van de regering?
Er wonen ruim twintig miljoen mensen in Istanbul. Voorheen werd de groei aangewakkerd door binnenlandse migranten, in de jaren zeventig, nu zijn het vooral mensen van buitenaf die naar de stad verhuizen. Is Istanbul met al die drukte nog een prettige plek om te wonen? Eus praat met bewoners die hun wijk niet meer herkennen, terwijl de groei ook kansen biedt.
