Steeds meer ouders kiezen voor duur particulier onderwijs voor hun kind. In twee jaar tijd is het aantal leerlingen op particuliere scholen met een vijfde gegroeid. Een bewuste keuze van ouders, maar niet altijd een vrije keuze. Voor sommige ouders is particulier onderwijs een laatste redmiddel. Hun kind is vastgelopen in het regulier onderwijs, voelt zich er niet thuis of krijgt niet de ondersteuning die het nodig heeft. Particulier onderwijs is dan soms een oplossing. Maar de eisen die aan particuliere scholen worden gesteld zijn een stuk minder streng. Zo hoeven zij niet verplicht een eindtoets (lagere school) of examens (middelbare school) aan te bieden en is er geen minimum aantal lesuren. Bovendien hebben particuliere scholen geen zorgplicht, wat betekent dat zij niet verplicht zijn om ook leerlingen met gedrags- of leerproblemen een passende plek te bieden. Ze mogen hen simpelweg weigeren. Een populaire vorm van particulier onderwijs is het democratisch onderwijs. Op deze scholen mogen leerlingen zelf bepalen wat, wanneer en hoe ze leren. Beslissingen op school worden in onderling overleg genomen, waarbij iedereen in moet stemmen met een besluit. De stem van een leerling telt daarbij even zwaar als die van een volwassene. Ook over de toelating van nieuwe leerlingen wordt vaak gestemd. In de uitzending het verhaal van de 15-jarige Julie. Ze bezocht twee jaar lang een democratische school en heeft daar volgens haar moeder niets geleerd. De pleegzoon van Corrie Gietmans werd in zijn bijzijn weggestemd nadat hij twee weken had proefgedraaid. Hoogleraar neuropsychologie en auteur van het boek het Puberbrein, Jelle Jolles, is kritisch: 'Een school waar alles mag, dat betekent dat een kind veel niet leert van wat het nodig heeft.' Zijn de eisen die aan particuliere scholen worden gesteld streng genoeg? En is dit een wenselijke oplossing voor deze leerlingen? Of zou er een plek moeten zijn voor hen op een reguliere school, betaald door de overheid?