Eenmaal werkloos blijven 55-plussers langer langs de kant staan dan andere groepen. En dat heeft voor sommigen van hen dramatische gevolgen. Na de WW wacht veelal de bijstand. Na een lang werkzaam leven zijn er dan ineens zorgen over de financiële toekomst. Maar er is ook goed nieuws, want de economie trekt aan en het aantal vacatures neemt toe. In de zorg, bouw en transport zitten werkgevers te springen om nieuwe mensen. Toch lijkt er een mismatch te zijn tussen deze roep om werknemers aan de ene kant en de werkzoekende oudere aan de andere kant. Hoe kan dat? Zitten werkgevers niet op hen te wachten? Of beschikken ze niet over de juiste diploma's en vaardigheden? En is omscholing voor oudere werknemers wel goed geregeld en zinvol? Of moeten we deze groep ontzien en een basisinkomen geven?