Te midden van de brokstukken die achterbleven na de val van Khaddafi in Sirte is IS wortel geschoten. Enkele duizenden strijders hebben de geboortestad van wijlen de Libische dictator omgebouwd tot een satellietstaat van het 'kalifaat' waar lijfstraffen staan op het negeren van de religieuze voorschriften en politieke tegenstanders van het nieuwe regime op straat neergeschoten worden. Maar dat is buiten de stadsmilities gerekend die in de nasleep van Khaddafi's dood vochten om de controle in rijke steden als Misrata en allesbehalve bereid zijn om Sirte op te geven. Zij trotseren de bomauto's en sluipschutters die IS op hen af stuurt. Wie zijn die IS'ers, vaak al even jong als de onervaren militieleden die hen bevechten? Hoe kan zoiets bestaan, de totale banalisering van de gruwel? En hoe kan je er zelf aan deelnemen? Een gedeserteerde IS'er, nu zelf op de vlucht, getuigt op gevaar van eigen leven over doorgedreven trainingen en geesten die voor altijd verwrongen worden. De strijd zou wel eens veel langer kunnen duren dan we tot nu toe denken.