In de eerste aflevering onderzoekt Dimitri Verhulst het verband tussen Socrates, Pippi Langkous, punk en Jacques Brel. Hij reist onder meer naar Athene, de bakermat van de Europese cultuur waar Socrates de autoriteiten bleef bekritiseren. Hij laat zien hoe Jacques Brel het kleinburgerlijke milieu waarin hij opgroeide ontworstelde en niet alleen uitgroeide tot een van de grootste chansonniers, maar later ook een voorbeeld werd voor menig punker. Verhulst praat met leden van de Russische band Pussy Riot die revolteren tegen het bewind van Poetin anno nu en portretteert Zweedse vrouwen en mannen die in Pippi Langkous een leven lang een opstandig rolmodel zien. De geest van Socrates waart nog altijd rond.
In de tweede aflevering draait het zowel om de kunst waarin God gezocht en vereerd wordt als de kunst waarin hij wordt bespot. De vrijheid om God te eren is niet vanzelfsprekend, de vrijheid om hem te lasteren is dat evenmin. Dimitri Verhulst bezoekt Jeannette Bougrab, de geliefde van Charb, een van de vermoorde cartoonisten van het Franse tijdschrift Charlie Hebdo. Sinds de commotie na de aanslagen is ze Frankrijk ontvlucht. Verhulst bezoekt ook de kathedraal van Chartres, een eeuwenoud pelgrimsoord voor devote christenen, en reist naar de uithoeken van Europa waar de vrije expressie het meest onder druk staat en stond. In de Sovjet-Unie was religie lang taboe, maar de hang naar spiritualiteit bleef. Met zijn abstracte schilderij 'Zwart Vierkant' verbeeldde de schilder Malevitsj het gelaat van God. In Istanbul, op het breukvlak van Europa en Azië, zoekt Verhulst de romanschrijver Orhan Pamuk op. Pamuk becommentarieert de vermeende spirituele leegte in Europa en geeft aan welke rol er voor de literatuur is weggelegd.
Dimitri Verhulst verdiept zich in de kunst die een grote rol heeft gespeeld bij de bevrijding van de vrouw. Hij reist onder andere naar Scandinavië, dat in veel opzichten leidend is in het doorbreken van stereotypen.
In de kunst is de verbeelding aan de macht. Vrijwel ieder kind, waar dan ook in Europa, groeit op met lego: de bekende blokjes waar je alles mee kunt maken. Nog zo'n cultureel erfgoed zijn de sprookjes van Hans Christian Andersen. Dimitri Verhulst laat zijn licht schijnen over Andersens getroebleerde leven. Hij praat ook met een achterkleinzoon van Jules Verne, die zijn vele verre reizen vooral in zijn hoofd maakte, gezeten aan zijn schrijftafel in Nancy. De verbeelding van Jules Verne was zo groot dat hij over voorspellende gaven bleek te beschikken. Daarnaast ontmoet Verhulst de Duitse kunstenaar Jan Vormann, die legoblokjes vaak als materiaal gebruikt voor zijn kunstwerken. Hij besteedt ook uitgebreid aandacht aan het werk van Markies de Sade, die zijn verbeelding op seksueel vlak de vrije loop liet. Zijn geschriften werden lang verboden, maar legden de kiem voor veel latere pornografie.
In deze aflevering draait het om kunst waarin onze meest duistere gevoelens worden verbeeld en verwoord. Veel van de expressionistische filmers die in het vooroorlogse Berlijn actief waren, onderzochten de donkere kant van de mens en de samenleving. Met zijn sciencefictionfilm 'Metropolis' schetste regisseur Fritz Lang een angstwekkend toekomstvisioen, dat tot zijn afgrijzen door de nazi's verheerlijkt werd. Kunstenares Marina Abramovic maakte performances waarin zij het uiterste van haar eigen lichaam vroeg. Ze dankt haar obsessie met discipline en lijden aan haar hardvochtige opvoeding in communistisch Servië. Maar ook in de fictie zijn we gefascineerd door het Kwaad. Dimitri Verhulst reist naar Roemenië, waar de mythe van de bloeddorstige graaf Dracula zorgvuldig in stand wordt gehouden. Hij zoekt ook de donkerste regionen op van de heavy metal, waarin heidense natuurgoden worden verheerlijkt.
Dimitri Verhulst onderzoekt de meest uiteenlopende kunstzinnige uitingen van verlangen. In Lissabon verdiept Dimitri zich in de melancholie achter het door Portugezen gekoesterde begrip ‘saudade’, dat schuilgaat achter de fadomuziek die je er nog altijd op iedere straathoek in kunt horen. Hij toont het verlangen naar verre oorden, de ongebreidelde reislust die lang gepaard ging met een Baedeker-reisgids in de tas, of in het dashboardkastje. Deze aflevering gaat ook over het verlangen naar hebbedingetjes, gadgets waarmee je je identiteit uitdraagt, zoals de Citroën DS. En over het doodsverlangen, zoals gevat in de cultklassieker Die Leiden des Jungen Werthers van J.W. von Goethe.
Deze aflevering draait om de kunst waarin het roer helemaal om gaat. Dimitri Verhulst bezoekt Dublin op ‘Bloomsday’, de dag waarop jaarlijks de literatuur wordt gevierd, met die van James Joyce in het bijzonder. Joyce husselde alle literaire technieken door elkaar in Ulysses. Ook reist Verhulst naar het zuiden van Frankrijk, naar het kasteel waar Montaigne werkte aan de eerste essays waarin bij herhaling het woord ‘ik’ werd gebruikt. De schrijver stond daarmee aan de basis van het ego-document zoals we dat vandaag de dag kennen. Verder duikt hij in de geschiedenis achter het ingenieuze wegenstelsel dat de Romeinen aanlegden, met wegen die alle naar Rome leidden. En hij reist naar het Zweedse dorpje Älmhult, het kloppend hart van meubelgigant IKEA. Het bedrijf stond aan de basis van wat we nu 'Democratic Design' noemen: ontwerpen die het mogelijk maken dat iedereen naar eigen gerief zijn huis kan inrichten, aangepast aan de smaak en noden van de tijd. Met als rots in de branding de onverwoestbare Billy-boekenkast.
Dimitri Verhulst reist naar de Zwitserse Alpen. In dit decor situeerde Thomas Mann zijn monumentale boek De Toverberg, vaak 'de Mount Everest van de wereldliteratuur' genoemd. In het boek, geschreven aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, wisselen patiënten in een sanatorium van gedachten over hun visie op het leven en het continent dat net als nu turbulente tijden kent. De Toverberg laat zich daardoor ook lezen als een staalkaart van ideeën over hoe het verder moet met Europa. Dimitri Verhulst praat met onder anderen schrijver Arnon Grunberg en violiste Patricia Kopatchinskaja over het huidige Europa en de eenheidsgedachte die Beethoven uitdroeg in zijn beroemde Ode an die Freude, waarin het ‘Alle Menschen werden Bruder’ klinkt. Ook zoekt Dimitri Verhulst de oude schrijver György Konrad op in zijn woning in Boedapest. Wat is er terecht gekomen van de Europese idealen? Is Europa verworden tot een groot openluchtmuseum of wachten ons juist nieuwe, grootse culturele iconen?