Thomassen spreekt uiteindelijk de vijfde getuige, Rokus, die na de oorlog nooit meer iets van zich heeft laten horen. Deze vertelt hoe hij bij de partizanen terecht kwam en hoe zijn relatie met de Limburgse verzetsstrijders en de Duitsers was. Ook spreekt hij over de dood van één van de verzetslieden die omkwam nadat ze tevergeefs bij de Amerikanen om hulp hadden gevraagd. Tot grote vreugde van de Limburgse oud-verzetsstrijders besluit Rokus hen na al die jaren toch op te zoeken.