Theo Maassen is een witte, heteroseksuele man van middelbare leeftijd. Dus moet hij sowieso zijn bek houden. Nu zijn andere mensen aan de beurt. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. Theo vindt er nou eenmaal het zijne van. Dus doet hij wat hij niet laten kan: hij beklimt het podium en laat zijn gedachten de vrije loop. Maar is dat wel zo'n goed idee in deze tijd? Is dat niet vragen om moeilijkheden? In zijn tiende solovoorstelling doet Maassen nog eenmaal zijn kant van het verhaal uit de doeken. Een ongemakkelijke maar hilarische monoloog over de opkomst en ondergang van de witte man. Situatie gewijzigd is een spijtbetuiging, een pleidooi, een ode, een donderspeech, een klaagzang, een smeekbede, een schreeuw om aandacht, maar op de keper beschouwd toch vooral een laatste stuiptrekking...