Pim Koopman

Born in Hilversum, Koopman co-founded Kayak in 1972, along with Ton Scherpenzeel, Johan Slager and Max Werner. Koopman left the band in 1976 because of health problems and issues with the group's manager. He went on to become a record producer, and was successful with acts such as Maywood, José Hoebee, Valensia, Petra Berger and Robby Valentine. He returned to Kayak for the reunion in 1999, and had been playing drums in Kayak again until his death in 2009.[2] As a musician, writer, producer and arranger, Koopman was also involved in two other bands: Diesel and The President. In Diesel he worked with (amongst others) Rob Vunderink, who later joined Koopman in Kayak. The President was a collaboration with Okkie Huysdens. He was the composer of six entries to the Eurovision Song Contest: “Jouw lach" performed by Dick Rienstra (1977), "Later" by Brigitte (1984), "Champagne" and "Déja Vu" by Willeke Alberti (1994) and "De wereld is van jou" by Gina de Wit and "Met of zonder jou" by Clau-Dya's in 1996. Apart from his work as a musician, Koopman often lent his voice to Dutch versions of cartoons and films. For example, he can be heard in Barnyard, Happy Feet and Lilo & Stitch. Koopman died on 23 November 2009, at the age of 56, from a heart attack.

Aliases

• Wilhemus Frederikus Pim

Koopman kwam uit een muzikale familie en studeerde piano en slagwerk aan het conservatorium in Hilversum. In 1972 richtte hij samen met Ton Scherpenzeel de band Kayak op. Daarvoor hadden ze samen al vanaf 1968 in de plaatselijke bandjes (Balderdash en High Tide Formation) gespeeld. In 1976 verliet Koopman Kayak en richtte hij zich op produceren en componeren. Hij had succes met groepen als Pussycat, Maywood, Time Bandits en Sandy Coast. Koopman componeerde ook de filmmuziek voor de films Doctor Vlimmen (1978) en Kort Amerikaans (1979). In 1978 richtte hij samen met Rob Vunderink de rockgroep Diesel op. Het nummer Sausalito Summernight werd een hit in Amerika. In 1981 stapte Koopman uit Diesel.[bron?] Van 1983 tot 1985 vormde hij samen met Okkie Huijsdens de band The President. Daarna produceerde hij albums van Pater Moeskroen (Heimwee), Robby Valentine, Valensia en Petra Berger, en de come-backsingle van Shocking Blue The jury and the judge. In de jaren 1988-1989 maakte Koopman weer deel uit van Diesel en de band had een kleine hit met het door hem geproduceerde Samantha. Daarna deed Koopman tot twee keer toe met reünies van Diesel mee (in de jaren 1999-2000 en in 2006-2007). Kayak kwam in 1999 weer bij elkaar en bracht het album Close to the Fire uit. Een jaar later nam de groep Diesel ook weer een album op. Koopman was ook stemacteur. Hij sprak reclamespotjes en documentaires in en deed mee aan een aantal nagesynchroniseerde Amerikaanse tekenfilms, waaronder Happy Feet, Cars en The Incredibles. Pim Koopman overleed op 56-jarige leeftijd aan een hartstilstand.